فرآیندهای ترموشیمیایی

فرآیندهای ترموشیمیایی: این فرآیندها شامل پیرولیز (آرام تا بسیار سریع)، گازی کردن در دمای معمولی (Gasification)، گازی کردن در دمای بسیار بالا ( پلاسما)، کربنیزه کردن و مایع ساز کاتالیستی می باشد.

• احتراق مستقیم: در این فناوری، منابع جامد زیست توده نظیر زائدات جنگلی، کشاورزی، زائدات صنایع غذایی و زباله های شهری مستقیماً در بویلرهای خاصی سوزانده شده و از حرارت حاصل برای تولید برق، حرارت و یا برق و حرارت استفاده میشود. مهمترین تکنولوژی تولید برق در این گروه زباله سوزها و چوب سوزها می باشند.

• احتراق زیست توده با ذغال سنگ یا سایر صنایع فسیلی در بویلرهای مدرن (Cofiring)‏: دراین تکنولوژی منابع مختلف زیست توده با منابع فسیلی بصورت مستقیم، بستر سیال، سیکلون و… محترق می شوند. این تکنولوژی بشدت مورد توجه آمریکا  (برنامه ذغال پاک) و اروپا (احتراق با سایر زیست توده، ذغال سنگ و سایر سوخت های فسیلی) واقع شده است.
• پیرولیز (Pyrolysis): پیرولیز، واکنش منابع زیست توده در دمای بالا و بدون حضور هوا که منجر به تجزیه آنها می شود را می نامند. محصولات نهائی پیرولیز بفرم جامد (ذغال)، مایع (روغنهای اکسیژنه) و گاز (متان، مونواکسید و دی اکسید کربن) می باشد.

• گازی کردن در دمای پایین (Gasification): این تکنولوژی اساساً تجزیه به کمک گرما می باشد. در این تکنولوژی، ضمن حرارت دادن به منابع زیست توده و در حضور هوای بسیار کم، گازهای متان، دی و مونواکسید کربن و هیدروژن تولید می شود.

• گازی کردن در دمای بسیار بالا (Plasma): این تکنولوژی اساساً تجزیه به کمک گاز یونیزه دما بالا (حالت چهارم ماده پلاسما) می باشد. در این تکنولوژی، ضمن حرارت داده به منابع زیست توده ایجاد دمای بسیار بالا (۳۴۰۰ تا ۲۰۰۰۰ درجه سلسیوس)، در حضور هوای بسیار کم، گازهای متان، دی و مونواکسید کربن و هیدروژن تولید می شود.
• کربنیزه کردن: این تکنولوژی جزو قدیمی ترین تکنولوژی ها می باشد و محصول نهائی آن ذغال چوب، برق و حرارت می باشد. اخیراً نمونه های موفقی از آن در کانادا جهت تولید برق یا ذغال (قابل استفاده در صنایع نظیر سیمان) راه اندازی شده و مورد بهره برداری قرار گرفته است.
• مایع سازی کاتالیستی: در این تکنولوژی، منابع زیست توده در دمای پائین و فشار بالا قرار می گیرند و محصول نهائی مایع با ارزش حرارتی نسبتا بالاست.