مهندسی عمران ایران
مطالب عمومی مهندسی عمران معماری شهرسازیمهندسی عمران ایران
مطالب عمومی مهندسی عمران معماری شهرسازیضوابط و معیارهای طراحی بیمارستان
1. ضوابط و معیارهای طراحی بیمارستان
معماری بیمارستان(1)
در حالی که بیمارستانها در گذشته آگاهانه جهت مصارف پزشکی، جراحی طراحی می‌‌شدند
امروزه میتوان شاهد تغییر جهت به سوی انسانگرایی در امکانات بیمارستانی بود.
بیمارستانهای امروزی بیشتر به هتل شبیه هستند. وجود فضای اقامتی دارای اهمیت
بیشتری نسبت به طرحهای سرد بهداشتی در بیمارستانهای گذشته است. مدت زمان بستری و
اقامت بیمار به طور پیوسته کوتاهتر می‌شود و علاقه به اتاقهای یک تختی یا دو تختی
(در خصوص بیمارهای خصوصی) بیشتر شده است.
قسمت بندی و تعین محدوده
یک بیمارستان عمومی به بخشهای مراقبت، معاینه و درمان، انبار و محل نگهداری موقت
زباله، اداری و فن آوری تقسیم می‌شود. قسمتهای اقامتی و احتمالا بخشهای آموزشی و
پژوهشی و همچنین بخشهای حمایتی برای عملیاتهای خدماتی نیز در یک بیمارستان عمومی
وجود دارند.
انواع بیمارستانها
بیمارستانها را می‌شود به گروههای زیر تقسیم کرد: کوچکترین (تا 50 تخت)، کوچک (تا
150 تخت) استاندارد (تا 600 تخت) و بزرگ. حمایت کنندگان مالی بیمارستانها ممکن است
دولت، بنیادهای نیکوکاری یا خصوصی یا ترکیبی از اینها باشند. بیمارستانها را میتوان
از جهت نوع فعالیت به بیمارستانهای عمومی، تخصصی و دانشگاهی تقسیم کرد.
بیمارستانهای دانشگاهی
بیمارستانهای دانشگاهی با بیشترین ظرفیت خدماتی را میتوان برابر با دانشکده‌های
پزشکی و بیمارستانهای عمومی بزرگ دانست. آنها امکانات تشخیص و درمانی گسترده‌ای
دارند و به طور اصولی پژوهش و آموزش را به پیش می‌‌برند.سالنهای سخنرانی و اتاقهای
تشریح بایستی طوری گنجانده شوند که فعالیت بیمارستان توسط ناظرین مختل نشوند.
بخشها باید بزرگ باشند تا هم ملاقات کنندگان و هم ناظران را در خود جای دهند.
امکانات و نیازهای ویژه بیمارستانهای پزشکی ایجاب میکند اتاقها به صورت ویژه‌ای
طراحی شوند.
مفهوم طرح ریزی
موقعیت: محل پروژه باید دارای فضای کافی برای بخشهای اقامتی مستقل و دپارتمانهای
مختلف بیمارستان باشد. بایستی در منطقه آرام باشد و در آینده نیز احتمال ساخت و
ساز در اطراف آن وجود نداشته باشد مگر اینکه توسط محلهای مجاور تفکیک و مستثنی شده
باشد. تجهیزات نبایستی بر اثر مه گرفتگی، باد شدید، گرد و غبار، دود، بو و حشرات
آسیب ببیند. زمین نباید آلوده باشد و برای گسترش فضا، زمینهای آزاد اطراف نیز در
نظر گرفته شوند.
جهت:
بهترین جهت برای اتاق درمان و جراحی بین شمال غربی و شمال شرقی است. نمای بخش
پرستاری در جهت جنوب به جنوب شرقی مناسب است آفتاب صبحگاهی دلپذیر، گرمای کم،
مزاحمت کم نور آفتاب (احتیاج به تاریک کردن اتاق نیست)، هوای ملایم در عصر ها، اتاقهایی
که رو به شرق و غرب هستند به نسبت دارای آفتاب گیری بیشتر هستند اگر چه از آفتاب
زمستانی بهره کمتری می‌‌برند. جهت بخشهای بیمارستان که دارای اقامت متوسط کوتاهی
هستند مهم نیست برخی مقررات انظباطی تخصصی حکم می‌کنند که بیماران در معرض نور
مستقیم خورشید قرار نگیرند که اتاقهای رو به شمال برای آنها مناسب است.
تصویر:
یک بیمارستان قرار است گسترش یابد، طراحی آن شامل چهار فاز سازندگی میشوند یک
محیط بسته بزرگ که شامل یک پارک ساخته خواهد شد که پنجره‌ها بتوانند رو به آن باز
شوند بدون آنکه صدا مزاحمت ایجاد کند.
اشکال ساختمانی درمانگاه بیماران سرپایی:
محل درمان بیماران سرپایی دارای اهمیت ویژه‌ای است. جداسازی مسیر بیماران سرپایی و
بیماران بستری شونده باید در اوائل برنامه ریزی مد نظر قرار گیرد.با این حال راه
دسترسی به دپارتمانهای پرتو ایکس و جراحی بایستی نزدیک باشد. امور مربوط به
بیماران سرپایی هر روز مهمتر میشوند. بنابراین به اتاقهای انتظار بزرگتر و
اتاقهای درمان بیشتری نیاز است.
راهروها:
راهروها باید برای بیشترین جریان گردشی طراحی شوند. در کل، راهروهای دسترسی بایستی
حداقل دارای 50/1 متر پهنا داشته باشند. راهروهایی که بیماران را با تخت متحرک
جابجا می‌کنند باید حداقل دارای پهنای موثر 25/2 متر باشند. سقف معلق در راهروها
می‌توانند تا 40/2 متر ارتفاع داشته باشند. پنجره‌های نورگیر و هواگیر نبایستی بیش
از 25 متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. پهنای مفدار راهروها نباید توسط
برآمدگیهای دیوار، ستونها و عناصر دیگر ساختمان مختل و محدود شود. در را هروهای
بخش باید با توجه به مقررات داخلی در برای خروج دود سیگار تعبیه شود.
درها:
در طراحی درها بهداشت باید در نظر گرفته شود. لایه سطحی در بایستی دارای مقاومت
بلند مدت در برابر نظافت مداوم توسط تمیزکننده‌ها و میکروب کشها باشد و بایستی
طوری طراحی شود که مانع انتقال صدا، بوهای نا مطبوع و جریان هوا باشند. درها نیز
بایستی دارای همان استاندارد عایق بندی در برابر صدا باشد که دیوارهای اطراف از آن
برخوردارند. چوب دوروکشه در باید حداقل توانایی کاهش صدا تا25 دسی بل را داشته
باشد. ارتفاع دقیق دربها به نوع و عمل آنها بستگی دارد.
درهای معمولی m 20/2 -10/2
دروازه‌های عبور وسایل نقلیه m
50/2
ورودی انتقالات m 80/2- 70/2
حداقل ارتفاع در جاده‌های ورودی m
50/3
پله ها:
به خاطر دلایل سلامتی، پله‌ها بایستی طوری طراحی شوند که در مواقع لزوم ظرفیت تمام
گردش عمومی را داشته باشند البته مقررات ساختمان سازی ملی نیز بایددر نظر گرفته
شوند. پلکانها باید در هر دو طرف نرده داشته باشند و بدون بر آمدگی پیشبن
باشند(بدون لبه برآمده) پله‌های پیچ دار (حلزونی) نمی‌توانند در مقررات مربوط به
پله‌ها گنجانده شوند.پهنای موثر عرض پله‌ها و پاگردها باید حداقل دارای 50/1 متر
باشند واز50/2 متر تجاوز نکنند. درها نباید پهنای مفید پاگردها را اشغال ومحدود
کنند و با توجه به مقررات بیمارستان، درهای رو به راه‌پله باید به طرف خروجی باز
شوند. میتوان پله‌هایی با ارتفاع m
m170 داشت و حداقل عمق
پاگذار آن mm280
باشد. بهتر است نسبت ارتفاع/ عمق پاگذار 300تا150 میلی متر باشد.
آسانسور ها:
آسانسورها انسانها، دارو ها، ملحفه‌ها و تختهای بیمارستانی را بین طبقات جابجا می‌کنند
و به خاطر مسائل بهداشتی و زیبایی بهتر است آسانسورهای جداگانه‌ای را برای هر کدام
این اهداف در نظر گرفت. در ساختمانهایی که مراقبت، معاینه و درمان در طبقات بالایی
انجام میگیرند حداقل دو آسانسور برای انتقال تخت لازم است. اتاقک آسانسور باید
به اندازه‌ای باشد که جا برای یک تخت ودو همراه وجود داشته باشد. سطوح داخلی کابین
باید صاف، قابل شستشو و به راحتی قابل ضد عفونی باشد. کف آن نباید سر باشد چاه
آسانسور باید ضد آتش باشد. برای هر صد تخت یک آسانسور چند منظوره باید تعبیه شود و
تعداد این آسانسورها در بیمارستانهای کوچکتر حداقل دو دستگاه باید باشد، بعلاوه
حداقل بایستی دو آسانسور کوچکتر برای تجهیزات قابل حمل، کارکنان وملاقات کنندگان
وجود داشته باشد:
ابعاد دقیق آسانسور: m 20/1 ×
90
ابعاد دقیق چاه آسانسور: m
50/1 × 25/1
مسیریابی
برای جلوگیری از انتقال میکروب بر اثر تماس، فعالیتهای مختلف جداگانه‌ای میبایست
صورت گیرد. سیستم تک راهرویی که در آن بیماران جراحی شده و بیماران آماده جراحی،
کارکنان آماده جراحی و کارکنان پس از انجام عمل و حمل وسایل تمیز و کثیف از یک
راهرو استفاده می‌کنند دیگر استاندارد نیست. بهتر است سامانه دو راهروی داشته
باشیم که در آن بیماران و کارکنان یا بیماران و وسایل غیر تمیز از یکدیگر جدا
باشند. هنوز بهترین نوع این موارد مشخص نشده است و بنابراین به صورت جداگانه در
نظر گرفته میشوند. یک راهبرد موثر، جدا کردن جریان بیماران از محل کار مورد
استفاده کارکنان گروه جراحی است.
اتاقهای جراحی اصلی
تعدادی اتاق ملزومات و کار در مجاورت مستقیم اتاق جراحی هستند. اتاق جراحی باید به
گونه‌ای طراحی شود تا هر چه بیشتر به شکل مربع شباهت داشته باشد تا کار در هر جهت
از تخت جراحی به راحتی انجام گیرد. اندازه مناسب میتواند 50/6 × 50/6 متر با
ارتفاع 3 متر و اضافه ارتفاع 70/0 m برای تهویه و خدمات دیگر باشد. اتاقهای
جراحی بهتر است یکسان باشد تا حداکثر انعطاف پذیری را داشته باشند و عملها روی میز
قابل حملی صورت گیرد که بر روی پایه‌ای ثابت در وسط اتاق سوار شده باشد. نور طبیعی
از نظر روانشناختی دارای امتیاز خاصی است که جلوگیری از آن تقریبا غیر ممکن مینماید.
واگر هم امکان آن وجود داشته باشد باید سیستمی وجود داشته باشدکه به طور کامل جلوی
نفوذ این نور را بگیرد(برای مثال عملهای جراحی چشم در فضای خیلی تاریک انجام می‌گیرد)
امروزه اتصالات خدماتی و وسایل فنی معمولا از طریق تجهیزات بیهوشی معلق تأمین می‌شود.
در غیر این صورت ،اتصالات خطوط خلاء، اکسید نیتروس و برق اضطراری بایستی حداقل
20/1 متر بالاتر از سطح کف اتاق قرار گیرند. جدا کردن بخشهایی که در حد بالای
میکروب زدایی شده اند(استریل) و وسایل استریل نیز به آنجا ارسال می‌شود بسیار مهم
است. تقسیم اتاق عمل به دو قسمت عفونی و غیر عفونی یک بحث پزشکی است اما عمل
هوشیارانه و منطقی است. کف اتاق و سطح دیوارها باید بسیار صاف و قابل شستشو باشند
از نصف برآمدگیهای تزئینی و سازه‌ای باید جلوگیری کرد.
اتاق بیهوشی
اندازه اتاق بیهوشی باید تقریبا 80/3×80/3 متر باشد و درهای آن نیز کشویی و برقی
باشد و به اتاق عمل باز شوند(پهنای 40/1 متر)این درها باید دارای دریچه و شیشه‌ای
باشند تا بتوان با اتاق جراحی ارتباط تصویری داشت. اتاق بایستی مجهز به یخچال
،سینک آب ،لوله دستشویی و آبکشی، کابینت جهت نگهداری لوله هلی جراحی ،اتصالات
تجهیزات بیهوشی. برق اضطراری باشد
.
اتاق ترخیص بیهوشی:
این اتاق به اتاق بیهوشی شباهت دارد در ورودی به راهروی کاری باید لولایی و بدون
چفت با عرض 25/1 متر باشد
اتاق شستشو:
تقسیم اتاق شستشو به بهداشتی ومعمولی ایده ال است اما از نقطه نظر بهداشت یک اتاق
تکی کافی است. حداقل پهنای اتاق باید80/1 متر باشد. برای هر اتاق جراحی بایستی سه
دست و صورت شویی (سینک) که آب را به اطراف نمی‌پاشد وجود داشته باشدکه از طریق
پدالهای پایی کنترل شوند .بایستی دارای دریچه دید باشند و اگر هم برقی هستند
بایستی با پدالهای پایی باز شوند. اگر صرفه جویی در الویت دارد میتوان از درهای
لولایی چرخش استفاده کرد.
1. معماری بیمارستان
معماری بیمارستان (2)
اتاق اشیاء استریل:
اندازه این اتاق دارای انعطاف پذیری بیشتری است اما بایستی به اندازه کافی فضای
قفسه و کابینت وجود داشته باشد و بتوان به طور مستقیم از اتاق عمل به آن دسترسی
داشت. به ازای هر اتاق عمل اشیاء استریل به مساحت تقریبی ده متر مربع نیاز است.
اتاق تجهیزات:
اگر چه دسترسی مستقیم به اتاق عمل ارجح است این کار همیشه ممکن نیست اگر دسترسی
مستقیم امکان‌پذیر نباشد اتاق تجهیزات بایستی تا حد امکان نزدیک اتاق عمل باشد تا
مدت انتظار کمتر شود. اتاقی به اندازه 20متر مربع باید در نظر گرفته شود.
اتاق زیر مجموعه استریل:
این اتاق را میتوان مستقیم یا غیر مستقیم به بخش استریل اتاق عمل مرتبط کرد. این
اتاق شامل یک بخش بهداشتی برای اشیاء استریل شده و یک بخش معمولی برای اشتباه غیر
استریل است. تجهیزات آن بایستی شامل سینک، سطح انبار، سطح کار و استریل کننده‌های
بخار باشد. وصل کردن یک اتاق زیر مجموعه استریل (ساب استریل) به چندین اتاق عمل میتواند
مشکلات بهداشتی بوجود آورد که این کار نباید صورت گیرد. توجه داشته باشید که ابزار
جراحی در واحد استریلیزه مرکزی آماده میشوند که خارج از محوطه جراحی قرار دارد.
اتاق گچ گیری:
به خاطر مسائل بهداشتی، این اتاق نباید در محوطه جراحی باشد بلکه در محوطه بیماران
سرپایی بایستی قرار گیرد در واقع اورژانس بیمار بایستی از لابی‌های مختلف عبور کند
تا به اتاق عمل برسد. تجهیزات شرایط پس از عمل فناوری اتاق بهداشت و تهویه هوا:
سیستم تهویه هوا جزئی حیاتی از فناوری اتاق بهداشت است نمونه معمولی آن از جابجایی
کم،لزرش با سرعت ثابت حرکت هوا (m
/s 45/0)استفاده میکند که
تمام میکروبها و ذرات رها شده را به خارج می‌‌راند. یک سیستم دمنده جهت دار هوا
نیز برای به حداقل رساندن لرزش هوا و یکنواختی آن هوا را به داخل اتاق عمل می‌‌دمد.
بنابراین میتوان به مقدار زیاد از ترکیب هوای آلوده و هوای تازه (هوای اتاق بهداشت)
جلو گیری کرد. برای حفظ بهداشت و تمیزی تجهیزات جراحی به مسافتی به ابعاد تقریبی
00/3×00/3 متر نیاز است. همچنین سیستم تهویه هوا پیش از آماده کردن مقدار هوا مورد
نیاز، از طریق تصویه، رقیق و فشرده کردن هوا سطح اجرام زنده هوایی را می‌‌کاهد.
برای مثال برای اطمینان از آلودگی زدایی هوا بین اتاقهای عمل به15تا20 بار تعویض
هوا در ساعت نیاز است. برای ایجاد منطقه‌ای در اتاق عمل که تا حد امکان فاقد
جرم/ذره باشد از ورودی کنترل نشده هوا از طریق اتاقهای مجاور به داخل اتاق عمل
بایستی جلوگیری کرد.این کار را می‌شود از طریق هوا بندی اتاق عمل (تمام درزها در
طی ساخت بایستی پر شوند) و با تغییر فشار انجام داد (یعنی بالاترین فشار که در
اتاق عمل است به تدریج در اتاق بیهوشی کمتر ودر اتاقهای دیگر به حداقل میرسد تا
با بوجود آمدن تفاوت فشار هوا از اتاق عمل به اتاقهایی که به مراقبت کمتر احتیاج
دارند حرکت کند) بنابراین پنجره‌های اتاق عمل بایستی دارای دریچه‌های مشبک تهویه
هوا با قابلیت هوابندی کامل باشند .
فعالیتهای جنبی:
اتاقهای فعالیتهای جنبی ضروری نیست که در نزدیکترین مجاورت اتاقهای عمل قرار
گیرند. این اتاقها بوسیله راهرویی که مورد استفاه بیمار نباشد جدا شوند.
اتاق پرستارها:
ابعاد این اتاقها بستگی به بزرگی دپارتمان جراحی بیمارستان دارد. باید فرض شود که
در هر تیم جراحی هشت عضو دارد(پزشکها،پرستارهای اتاق عمل، پرستارهای بیهوشی) اگر
واحد جراحی دارای بیش از دو اتاق عمل باشند مناسب است که سیگاریها را از غیر
سبگاریها جدا کرد. این اتاق راحتی باید دارای تعداد صندلی کافی، کابینت و یک سینک
باشد.
محل کار پرستارها:
این اتاقها میبایستی دارای موقعیت مرکزی باشند و دارای شیشه‌های بلند تا راهروی
کاری از آن طریق دیده شود. علاوه بر میز تحریر آنها باید دارای کمد و کابینت و
دیوارهای بلند برای نصب برنامه‌ها باشند.
اتاق گزارشات:
این اتاقها که نیاز آنها مطلق نیست نباید بیش از 5 متر مربع باشنددر این اتاقها
جراحان پس از عمل گزارش آن را تهیه می‌کنند.
داروخانه
یک داروخانه به مساحت 20 متر مربع میتواند انواع مواد بیهوشی ،داروهای جراحی و
مواد دیگر را در خود جای دهد بخصوص که دارای قفسه‌های گردشی باشد.
اتاق نظافت:
مساحت 5 متر مربع برای چنین اتاقی کافی است این اتاقها بایستی به اتاق عمل نزدیک
باشند زیرا پس از عمل میکروب‌زدایی (ضد عفونی) و تمیز کردن ابزار صورت می‌گیرد.
جایگاه تختهای تمیز:
در نزدیکی محدوده لابی بیماران بایستی فضای کافی جهت قرار دادن تختهای تمیز شده و
آماده وجود داشته باشد. مقدار مورد نیاز عبارتست از یک تخت تمیز اضافی برای هر میز
جراحی.
آبریزگاه
به خاطر مسائل بهداشتی مستراح‌ها بایستی خارج از محدوده جراحی و فقط در سرسرای
(لابی) بیماران قرار گیرد.
ملزومات اتاق بازگشت هوشیاری:
اتاق بازگشت هوشیاری باید بتواند چندین بیمار عمل شده از اتاقها ی جراحی مختلف را
در خود جا دهد. تعداد تختهای محاسبه شده باید5/1 برابر تعداد اتاقهای عمل باشند.
اتاق مجاورآن اتاق شستشو با چند سینک است. پرستاری میبایستی دارای یک جایگاه
نظارتی باشد که از آن بتواند بر همه بیمارها تسلط داشته باشد. طراحی اتاق باید
طوری باشد که نور طبیعی بتواند وارد آن شود تا بیمارها بتوانند خود را با ساعات
شبانه روز تطبیق دهند.
رعایت نکات ایمنی در جراحی
اتاق جراحی باید از طریق درهای کشویی برقی به اتاقهای بیهوشی، ترخیص شستشو واشیاء
استریل ارتباط داشته باشند. این درها بایستی در خارج از اتاق عمل نصب شوند تا فضای
اتاق را اشغال نکنند. به خاطر مسائل بهداشتی، سیستم باز کردن درها باید با پدالهای
پایی کنترل شود در اتاق فعالیتهای جنبی درهای محوری (بدون جفت) با پهنای یک متر تا
1.25 متر کافی است این نکته بایستی در نظر گرفته شود که اتاقهای اصلی بیهوشی دارای
ترکیبی انفجار کننده از گازها هستند (بخارها، اکسیژن، اکسید نیتروژن) این گازها
ممکن است به محدوده جراحی اتاقهای آماده کردن بیمار و گچ گیری رخنه کنند برای
مقابله با جمع شدن گازهای بیهوشی در اتاق اتصالات الکتریکی و الکتروپزشکی بایستی
حداقل در ارتفاع 1.20 متر از سطح کف اتاق قرار گیرند. به وسیله کف رسانای اتاقها
را با هم برابر کنید. رطوبت هوا را بین 60% تا 65% حفظ کنید. اتاقهایی که جهت
نگهداری مواد بیهوشی به کار می‌‌روند بایستی ضد آتش باشند و به اتاقهای عمل،
زایمان و بیهوشی راه نداشته باشند.
روشنایی
روشنایی در اتاق عمل بایستی قابل تنظیم باشد تا با توجه به موقعیت برش جراحی، نور
را بازاویه‌های مختلف بتاباند. متداول‌ترین سیستم روشنایی چراغهای جراحی سقفی
متحرک هستند این سیستم متشکل از یک روشنایی اصلی است که دارای حرکت چرخشی و زاویه‌هایی
است و یک لامپ جنبی که بر روی یک بازوی ثانوی سوار است. روشنایی اصلی از تعداد
زیادی لامپ کوچک ساخته شده است تا از ایجاد سایه‌های خیلی تاریک جلوگیری شود.
امروزه اتاقهای عمل تخم مرغی شکل با روشنایی داخل سقفی نیز گاهی ساخته شوند مقررات
روشنایی بیمازستانها شدت اسم روشنایی برای اتاقهای عمل را LUX 1000
و اتاقهای جنبی عمل را LUX 500 معرفی می‌کنند.
استریل‌سازی مرکزی
این مکان جایی است که تمام ابزار بیمارستان را آماده میکند. بیشتر این وسایل توسط
دپارتمان جراحی (40%) و مراقبتهای ویژه، جراحی و داخلی (هر کدام 15%) استفاده می‌شود.
به همین دلیل اتاق استریل‌سازی و مرکزی بایستی در نزدیکی این حوزه‌های تخصصی قرار
گیرد توصیه می‌شود که مکانهای استریل‌سازی در جاههایی که دارای رفت‌وآمد کم (انسان
و مواد) است قرار گیرند. تعداد استریل‌سازها بستگی به بزرگی بیمارستان و
دپارتمانهای جراحی دارد و ممکن هست مساحت تقریبی 120-40 متر مربع را اشغال کنند.
بخش مراقبتهای ویژه
وظیفه بخش مراقبتهای ویژه (ICU) جلوگیری از اختلالات خطرناک فعالیتهای
حیاتی بدن است: برای مثال ،اختلالات تنفسی، دگرگشت (سوخت‌و‌ساز بدن) و قلب وعروق
،عفونتها،دردشدید و ازکارافتادگی اعضاء (کبد، کلیه) خدمات بخش مراقبتهای فشرده
کنترل ودرمان وهمچنین مراقبت از بیمار است. در بیمارستانهای عادی که فاقد تخصص
پزشکی خاصی هستند مرسوم است که مراقبتهای ویژه را به دوبخش جراحی وپزشکی داخلی
تقسیم بندی کنند.
ترتیب:
دپارتمان مراقبتهای ویژه بایستی یک بخش جداگانه باشد که فقط (بخاطر مسائل
بهداشتی)از طریق لابی‌ها قابل دسترس باشد. توجه داشته باشید که براساس قوانین
بیمارستان ،هر بخش مراقبتهای ویژه ،بایستی دارای بخش آتش‌نشانی جداگانه باشد. به
غیر از سرسرای کارکنان و بیماران ،ملاقات کنندگان فقط بایستی از طریق سرسرای
ملاقات کنندگان (اتاق انتظار) به این واحد دسترسی داشته باشد. درمرکز یک واحد
مراقبتهای ویژه بایستی یک جایگاه کاری باز پرستاری قرار داشته باشد که به همه اتاقها
مشرف باشد .اتاق بازگشت هوشی بخش جراحی معمولا در قسمت مراقبتهای ویژه قرار دارد
تا بیماران تحت مراقبت همان کارکنان قرار گیرند (توجیه اقتصادی) تعداد بیماران هر
بخش مراقبتهای ویژه میبایستی بین شش تا ده باشد تا از انباشته شدن حجم کارکنان
پزشکی و پرستاری جلوگیری شود وبهترین خدمت به بیماران ارائه شود. برای هرواحد (که
دارای شش تا ده تخت است) میبایستی جایگا ه وظیفه پرستاران، جایگاه استریل (داروها
و آماده سازی خون) یک اتاق مواد ویک اتاق تجهیزات در نظر گرفته شود. فضای لازمه
تختها را میتوان در ترتیب باز، بسته یا ترکیبی از ان دو قرار دارد. در ترتیب باز
فضای کف اتاق بایستی بسیار زیاد باشد. تمام تختها بایستبی در معرض دید و نظارت
جایگاه پرستارها باشند و دیوارهای (پارتیشن هایی) سبک ومتحرک، بیماران را از
یکدیگر جدا میکند. این دیوارها بایستی دارای سبکی و ارتفاع آنها نصف سقف اتاق
باشد. در ترتیب بسته اتاقها ی جداگانه‌ای برای بیماران در نظر گرفته می‌شود که
باز هم میبایستی تحت نظارت جایگاه مرکزی پرستارها باشند. از نقطه نظر بهداشتی و
و روانشناختی ترجیح داده می‌شود زیرا بیماران در این مرحله بسیار آسیب‌پذیر هستند.
یک را ه حل میانی که بسیار متداول است قرار دادن دو یا سه تخت در اتاقهای جداگانه
است. ایده ال‌ترین طرح نقشه ستره‌ای است که در آن اتاق بیمار از جایگاه پرستاران
در مرکز منشعب می‌شود.اما به خاطر محدودیت فضا روشهای سنتی متداولتر است. وظایف جانبی:
برای وظایف جانبی بخشهای زیر بایستی در نظر گرفته شود. اتاق عمل برای جراحی‌های
جزئی(m 30-25)
فضای آزمایشگاهی ،آشپزخانه ،ساب است(20m) اتاق مواد بهداشتی، اتاق معمولی، اتاق
بهداشت، اتاق مهمانها،اتاق پزشک وظیفه، اتاق مدارک و در صورت امکان یک اتاق مشاوره
و امکانات بهداشتی (با هماهنگی بخش بهداشت) بخش جراحی از نظر امکانات پزشکی میبایستی
خود کفا و مستقل باشد.در کنار تمام تختها بایستی لوله، اکسیژن ،هوای فشرده وپمپ
خلاء وجود داشته باشدو علاوه بر پریزهای برق متداول، پریزهای کم ولتاژ (برای سیستم
فراخوانی پرستاران)و پریزهای پر فشار (مثلا برای تجهیزات پرتو ایکس) نیز بایستی
تعبیه شود. بخش جراحی ویژه باید نزدیک و تا آنجا که می‌شود همسطح با دپارتمانهای
جراحی و بخش پزشکی داخلی ویژه باشد. این بخش همچنین بایستی به پذیرش ومرکز خدمات
عملیات اورژانس نیز نزدیک باشد. میبایستی با بخشهای بیماران سرپایی و جراحی
مرتبط باشد همچنین توصیه می‌شود راههای دسترسی به آزمایشگاه کلینکی و بانک خون
کوتاه باشد.
بخشهای مراقبت
بخشهای مراقبت بیماران بایستی در فضای بسته باشد و ترافیک انسانی آن با طرح ریزی
درست راهها به حداقل برسد. بخشها بایستی دارای پنجره‌هایی جهت ورود نور طبیعی باشد
اما بخشهای درمان ،اتاق پرستارها، داروخانه و غیره را میتوان با چراغ روشن کرد.
دپارتمانهای مراقبت
دپارتمانهای مراقبت هر کدام به تخصصی ویژه تقسیم میشوند و اینها نیز دارای زیر
مجموعه‌های خود میباشند. برای ایجاد مراقبت و نظارت کافی تعداد تختها هر بخش
نبایستی بیش از 16 تا 24 عدد باشد به خاطر استفاده صحیح از کارکنان معمولا دو
جایگاه کاری در کنار هم قرار داده و به بخش بزرگی از ناحیه خدماتی پرستاران متصل
می‌کنند (برای مراقبت حدود 30 تا34 بیمار). ترتیب اتاقها به وضعیت، نوع و درجه حاد
بودن بیماری بستگی دارد. نواحی پرستاری زیر نیز بایستی متمایز باشند: پرستاری
عادی، مراقبت ویژه و فشرده تعداد تختها برای هر گروه مراقبتی در بخش مراقبت ویژه و
فشرده کمتر است (بین 6 تا 12 تخت بسته به بزرگی بیمارستان)اتاقها بایستی به گونه‌ای
قرار گیرد که در کناره‌های تخت (دو طرف و قسمتهای تحتانی) فضای کافی برای حرکت و
دسترسی وجود داشته باشد. تعداد کابینت‌ها و کمدها برای وسایل شخصی بیمار بایستی
کافی باشد . (همچنین فضای کافی برای وسایل و تجهیزات مراقبتی مانند سینی متحرک و
کمد وجود داشته باش.
1. ورودی و محوطه بیمارستان (برگرفته از سایت تخصصی صنعت بیمارستان سازی در ایران با اندکی تغییرات
1-
ورودی بیمارستان
ورودی بیمارستان بایستیبه وضوح قابل
تشخیص و برای تازه واردها جلب توجه نماید . اگر ورودی مستقیمآاز پیاده رو یا
خیابان به سرسرای بیمارستان باشد٬ این موضوع اهمیت بیشتری دارد . دربیمارستانهایی
که ابتدا ورود در محوطه خصوصی بیمارستان می باشد نیز٬ درب ورود به اینمحوطه بایستی
کاملآ واضح باشد. نبایستی رنگ و نمای این ورودی ها برای مراجعه کننده گان بی اهمیت
تلقیشود . تعبیه رمپ های ورود خودرو و بیمار در این ورودی ها اجباری و از
ملزوماتمی باشد . زیبایی ورودی بیمارستان به آن است که کمتر شبیه بهبیمارستان و
بیشتر شبیه ورودی یک هتل مرتب و تمیز بوده باشد. احترام به بیمار وهمراهان او
در مبلمان شهری و داخلی قسمت ورودی بیمارستان بایستی کاملآهویدا باشد. رنگ و نوع و
تعداد و آراستگی این لوازم از منظر استفاده بهینهمراجعه کنندگان بایستی دیده و
انتخاب گردند. بکارگیری پرسنل منظم و به خصوصمیانسال در اولین برخورد و ورود بیمار
٬ بسیار مهم ودر پایین آوردن نارضایتی هاموثر است. برای فرار و تخلیه بیمارستان در
لحظه زلزله بایستی حجم و عرض و سطحو ارتفاع و طول ورودی ها را مناسب پیش بینی نمود
. نورپردازی ورودی بخصوص در شببه مقدار زیادی در رفع خستگی و بی حوصلگی بیمار و
کادر درمانی و آرامش همراهانآشفته بیمار موثر می اشد . ورودی های رو باز بهتر است
با سایبانی ترجیحآ ازدرختان سایه دار پوشیده شود . اگر خواسته باشید سیستم
تاسیساتی بیمارستان راتبلیغ نمایید٬ ابتدای ورودی به سرسرا ها ٬ بهترین محل نمایش
قدرت تولید و تقدیمهوای سرد یا گرم به مراجعه کننده گان می باشد.
2- محوطه بیمارستان
تنها جایی از بیمارستان که به هیچ وجه نبایستی هیچ نشانه ای ازرنگ و بوی بیمارستان
داشته باشد٬ حیاط بیمارستان است . اگر فقط یک شب در بیمارستانبستری شده باشید از
عمق وجود به این گفته ایمان خواهید داشت. حیاط بیمارستان زنگتفریح بیمار برای خالی
کردن فشار های روحی ناشی از رویت در و دیوار بخش و تخت است . شاید روزی برسد که
بگوییم : اگر بیمارستانی حیاط نداشته باشد ٬ بایستی بهبیمارانش سوبسید تحمل روانی
و کاهش شادابی پرداخت نماید . دادن مجوز فعالیت به یکبیمارستان بدون حیاط هواخوری
٬ از ادامه کار زندان بدون هواخوری هم بدتر است . بههمین دلیل است که در کشور های
پیشرفته محوطه بیمارستان ( فضای سبز و و معابر ) حداقل بایستی دو سوم زیربنای کل
بیمارستان باشد. حال با این مقدمات تصور کنیدبیمارستانی را که محوطه دارد ولی روی
آن کار بخصوصی را انجام نداده و بدون طرح ونقشه ای آنرا رها کرده باشند. این مکان
بمرور برای بیننده بیشتر شبیه خرابه است تا یک محوطه شوقآور و با نشاط . تمام سعی
بهتر است حول این شعار باشد کهزیباترین محل بیمارستان بایستی محوطه آن باشد . مجموعه
ای ازدرختچه های کوتاه و بلند جانمایی شده - پیاده رو ها و سواره روهای زیبا سازی
شده بامصالح طبیعی - نیمکت های مناسب و زیبا در محل های مناسب و به تعداد کافی -
تابلوهای راهنما در تمامی چند راهها - کیوسک های اطلاعاتی و خدماتی مناسب و فانتزی
- زمین چمن متناسب با حاشیه ای از گلهای فصلی و رنگارنگ - طراحی ایجاد سایه در
روزبرای مسیر های اصلی با انواع درختان بلند سایه دار و یا تونل های مسقف با برزنت
هایرنگی - طراحی نور مناسب در شب - و . . . . از جمله کارهای اولیه زیبا سازیمحوطه
بیمارستان است . گماردن باغبان و نظافتچی و نگهبان برای این محوطه ٬عملکرد این فضا
ها را دو چندان خواهد نمود . همچنین از ضروریات محوطه بیمارستانبه خصوص جلوی
اورژانس٬ اجرای رینگ و میدانگاه برای دورزدن خودرو های بعضآدستپاچه تخلیهبیمار
است.(
یک قرن پیش فلورانس نایتینگل تاکید کرد که
محیط مناسب در بهبود بیماران نقش مهمی دارد. امروزه طراحان ساختمان بیمارستان و
مدیرانی که راهبری ساختمان را در دست دارند، کوشش زیادی در ایجاد محیط مناسب برای
بیماران دارند.
طراحان
در برنامه ریزی و طراحی بخش های بستری داخلی / جراحی لازم است توجه خاصی به ایجاد
محیط مناسب برای بیماران داشته باشند. بعد از اجرای طرح ساختمان بیمارستان، در
زمان بهره برداری نیز، سیاست های راهبری بخش های بستری توسط هیئت مدیره بیمارستان،
مدیریت پرستاری و گروه پرستاری ، نقش اساسی در ایجاد محیط مناسب برای بیماران
دارند. مواردی که در برنامه ریزی طراحی و اجرای بخش های بستری داخلی / جراحی برای
ایجاد محیط مناسب برای بیماران مورد ملاحظه قرار می گیرد عبارت است از:
•
نور طبیعی، منظره و تهویه طبیعی
•
نور مصنوعی
•
دما، رطوبت و تهویه
•
ایمنی
•
صدای مطلوب و نا مطلوب
•
تسهیلات آسایش و ایمنی بیماران
•
رنگ فضای معماری
•
امکانات مناسب برای معلولان
•
حمام ها و سرویس های بهداشتی
نور طبیعی، منظره و تهویه طبیعی درمحیط بستری بیماران
برای
برآوردن نیاز بیماران به نور طبیعی، منظره و تهویه طبیعی در اتاق های بستری، پنجره
نقش اساسی دارد. پنجره های اتاق های بستری می تواند دارای ویژه گی های زیر باشد:
ابعاد پنجره ها:
ابعاد
پنجره ها در اتاق های بستری متناسب با شرایط اقلیمی باشد. در اقلیم های گرم و
مرطوب، گرم و خشک و سرد ابعاد پنجره کوچک انتخاب شود.
سطح
پنجره از 20 % سطح دیواری که دارای پنجره است، بزرگتر تباشد.
در
اقلیم معتدل و بارانی ابعاد پنجره ها می تواند بزرگتر انتخاب شود.(حدود 30 درصد
سطح دیواری که دارای پنجره است).
مکان پنجره ها:
در
اتاق های بستری چند تختخوابی که تختخواب های بیماران روبروی یکدیگر هستند محل
پنجره در وسط اتاق، روبروی در ورودی اتاق باشد، تا هر دو دسته بیماران اتاق
بتوانند براحتی منظره بیرون را تماشا کنند.
در
اتاق های بستری یک یا دو و سه تختخوابی که تمام تخت های بستری در یک طرف قرار
دارند مکان پنجره ها در پایین تخت های بیماران روبروی در ورودی اتاق قرار گیرد، از
ایجاد پنجره پشت سر بیماران خوددای شود.
جلوگیری از تابش آفتاب:
امکانات
بسیاری در طراحی پوسته خارجی بنا وجود دارد که بتوان از تابش مستقیم آفتاب به داخل
اتاق های بستری جلوگیری کرد. جلوگیری از تابش آفتاب در داخل اتاق های بستری در
اقلیم های گرم و مرطوب و گرم و خشک واجب است علاوه بر آسایش بیماران، در مصرف انرژی
نیز صرفه جویی می شود.
نوع باز شوی پنجره ها:
برای
استفاده از تهویه طبیعی ، پنجره ها به گونه ای طرلحی شود که بتواند به مقدار کمی
باز شده و در همان موقعیت قفل شود مقدار باز کردن پنجره ها و قفل آن باید توسط
پرستاران بخش انجام گیرد.
به نام خداوند جان وخرد
طراحی تالار اطاق های عمل بیمارستان
نوشته شده توسط : مهندس محمد رضا اردلانی
بیمارستان به عنوان محل درمان بیماران ، همواره با شاخص اطاق های عمل مقایسه و دارای معنی و مفهوم خواهد بود. از اولین بیمارستان هایی که داریوش کبیر به واسطه احداث آنها درسرزمین های باستانی تحت نفوذ ایران عزیز ،در کتیبه های مصری لقب ،نیکو کار بزرگ ، را از آن خود کرد ، تا بیمارستان افتخار آمیز جندی شاپوردر زمان ساسانیان ، وهمچنین از بیمارستان ها ی مشهورقرون سوم وچهارم ایرانیان تا ..... به امروز ،تعریف بیمارستان بعنوان محل درمان بیماران ،ثابت بوده لیکن درباره اطاق های عمل همواره تغییراتی را در تعاریف ،ظرفیت ،جانمایی ،اختصا صا ت ، معماری داخلی ،ارتباطات با سایر بخش ها ،اندازه ها ،پارت بندی های عملکردی ،تجهیزات ومنصوبات پزشکی و غیر پزشکی ثابت و پرتابل ، .... شاهد بوده و هستیم . ازهمه مهمتر چگونگی طراحی فضا ی نهایی اطاق های عمل، بدون آنکه چیزی فدای چیز دیگر شده و قابلیت اجرایی ونگهداری این مجموعه را درطول بهره برداری ، حفظ نماید ، اصلی ترین هدف بیمارستان سازان بوده است .
اگر به تمامی پیچیده گی های ذکر شده دربالا ،اهمیت منظور نمودن امکان توسعه در ابعاد مختلفی که بعضی از آنها هنوز در آن مقطع ،کشف ویا اختراع هم نشده است ، را بیافزاییم ، سختی وجامع نگری الزامی کار بیشتر روشن خواهد شد .
درحال حاضر منابع مطالعاتی طراحان بیمارستانی در کشورمان ،منحصر به چند کتابی است که اساتید بزرگوار و پیشکسوتی همچون استاد دکترصدقیانی ،استاد دکتر آصف زاده ، و ... آنها رامنطبق با شرایط بومی ایران تالیف نموده وهمچنین تعداد زیادتری ترجمه های کتب خارجی که دیگر زحمتکشان این عرصه ،آنهارا به جامعه علمی کشورتحویل داده اند .اما در بخش خاص اطاقهای عمل ،بدلیل اهمیت و پیچیده گی های طراحی واجرای فنی آن ،بغیر از آثار جزوه ای دوران طلایی شرکت خانه سازی ایران ،متاسفانه کارمطالعاتی که حاصل بررسی های متخصصین رشته های مختلف جراحی ( به عنوان بهره برداران نهایی ) ومهندسین ساختمان وتاسیسات (بعنوان سازندگان این فضای خاص تخصصی وپیچیده ) بوده باشد ، کمتر وجود دارد . این مهم باعث گردیده گرانترین ، مهمترین ، واصلی ترین بخش بیمارستان ، دراکثر پروژه ها ،شاهد تغییرات الزامی بوده وتقریبا کمتر بیمارستانی یافت شود که در آن در طول سال شاهد کار اکیپ های بنایی وتاسیساتی نباشیم .
قصد ما به عنوان سا یت تخصصی صنعت بیمارستان سازی در ایران ،ارائه مطالب تخصصی وتیمی از این منظر ،بوده وانشاءا... با پیشنهادات و انتقاد های سازنده تمامی اساتید و دست اندر کاران بیمارستانی خطا های احتمالی را کاهش ومطالب ارائه شده را استغناء دهیم .
از آنجائیکه بحث « چگونگی احداث و ساخت » و نیز « تعمیر ونگهداری » وهمچنین موضوع « توسعه وبازسازی » اطاقهای عمل ، خود جوانب وملاحظات خاص خود را دارد ، توجه همگان را به این نکته جلب مینمائیم که این مقاله صرفا ، موضوعات و شا خص های بحث طراحی را ارائه مینماید .همچنین بدلیل حجم مطا لب وسرفصل ها ، به صورت سلسله وار ، این مطالب روی سایت رفته وشما انشا ء ا... به مرور سرفصل ها را در دنباله صفحه قبلی ، مشاهده خواهید فرمود .
فصل اول : محل جانمائی اطاق های عمل در بیمارستان
محل قرار گرفتن اطاق های عمل در بیمارستانها از مهمترین شاخص های اثر گذار بر بهره وری ونیز رعایت اصولی سیکل درمان بیماران وهمچنین مقوله های دیگری ازجمله کنترل عفونت های بیمارستانی و مهندسی ارزش درمنابع تاسیساتی و ... میباشد .
از طرفی محل قرارگرفتن اطاق های عمل در طرح هر بیمارستانی نیاز به مطالعات خاص همان بیمارستان نیز دارد به گونه ایکه با تعاریف و اهداف احداث بیمارستان مذکور نیز همخوانی لازم را داشته باشد .
حال با توجه به موارد بالا به شرح فاکتورهای مهم طراحی برای جانمایی اطاقهای عمل می پردازیم :
۱ - اطاق های عمل را تا حدود دو دهه قبل به بالاترین طبقات ساختمان اصلی بیمارستان منتقل می نمودند و برای این کار نیز دلا یلی به این شرح داشتند : دور بودن از مسیر رفت و امد عمومی ؛ دور بودن از جریان هوای الوده بین بخش ها ؛ نزدیکتر بودن به دستگاه های تهویه روی پشت بام که منجر به تهویه اسانتر وخطر خرابی کمتر و هزینه انتقال انرژی ارزانتر خواهد بود ؛ امکان بهتر توسعه وتغییرات در تجهیزات ولوازم مورد نیاز اطاقهای عمل در دراز مدت بدلیل نزدیکی به پشت بام و قدرت مانور روی بام که بسیار سهل تر از طبقات زیرین قابل اجراء خواهد بود ؛ و جزییات دیگری مانند ارامش کامل ونبود مزاحم پیرامونی از قبیل سروصدای محوطه وخیابان- سر وصدای بخش ها- . . . .
۲ - امروزه تفکر طراحان بیمارستانی همگام با تبلور تجهیزات وتکنولوژی جدید وهمچنین تغییر استاندارد های درمانی ، بناچار تغییراتی رادر جانمایی بیمارستان ها پدید اورده است . از جمله الزاماتی که در حال حاضر نمی توان از انها چشم پوشی کرد عبارتند از :
- برای سهولت دسترسی همه بخشها به اطاق های عمل ، میبایستی این مجموعه در طبقات میانی ساختمان اصلی گنجانده شود ؛
- وجود اسانسور های اختصاصی اطاق عمل وبالابرهای ویژه برای منظور های مختلف ٬ درکنار اطاق های عمل تقریبا الزامی است ( جهت استفاده های مختلف نظیرجابجایی تخت بیماران- پرسنل بخش - سی اس ار کثیف - سی اس ار تمیز - اختصاصی تردد مابین بخشهای ویژه مثل اورژانس و ای سی یو و ....)
- با توجه به وقوع کشور ما در نیمکره شمالی زمین ، برای عدم برخورد با نور شدید افتاب و همچنین امکان الزامی استفاده از یک نور یکنواخت وملایم درطول روز ، اطاق های عمل میبایست در یال شمالی ساختمان قرار گیرند ؛
- اطاق های عمل بایستی کمترین فاصله را با سی .اس . ار یااسترلیزاسیون مرکزی داشته باشد ؛
- دسترسی اطاق های عمل با بخش بستری جراحی بایستی کوتاه و سریع و حتی الامکان مستقل وبدون عبور از بخشهای دیگر باشد ؛
- اورژانس بیمارستان و ای .سی . یو . و سی.سی.یو و بانک خون با اطاق های عمل کمترین فاصله ممکنه را داشته باشد ؛
- امکان گسترش وتغییرات در اینده هم از نظر ابعاد ، وهم از نظر بکار گیری تجهیزات جدید را با کلیه جوانب تاسیساتی مورد نیاز ان روز ، حتی الامکان داشته باشد ؛
- در مسیر تردد داخلی بیمارستان باشد . یعنی جهت دسترسی بخش های مختلف به مجموعه اطاق های عمل ،نیاز به تردد به خارج از ساختمان اصلی بیمارستان وجود نداشته باشد ؛
-بخش اطاق های عمل ، کاملا بسته وایزوله بوده ودر مسیر تردد وعبور مرور دیگر بخش ها ، حتی برای استفاده اظطراری از پله فرار و یا تعمیرات نوبه ای امکانات تاسیساتی بیمارستان ؛ قرار نگیرد . از طرفی درعین حال پرسنل خود بخش بتوانند به موقع از پله فرار استفاده نمایند .
۳ - گذشته از جوانب کلی ذکر شده در بالا ، در بعضی پروژه های بیمارستانی ، نوع کاربری واهداف تاسیس ان بیمارستان خاص الزاماتی را در تعیین جانمایی مجموعه اطاقهای عمل همان بیمارستان ، از قبل تعیین می نماید که به چند نمونه از انها اشاره میکنیم :
- در بیمارستان های خاص در مانی با تعاریف خاص در مانی ، محل قرار گرفتن مجموعه اطاقهای عمل الزامات خاص خود را دارد که با اصول کلی ذکر شده در بالا همخوانی ندارد مانند بیمارستان های روانپزشکی یا بیمارستان های تخصصی خاص مانند فقط پوست ویافقط چشم و .....
- در بیمارستان های نظامی ، محل قرار گرفتن مجموعه اطاق های عمل تعاریف خاص خود را براساس ملا حظات طرح دفاعی ( طرح پدافندی ) مورد نظر ان بیمارستان ودر ان سرزمین ماموریتی ، و .... خواهد داشت که الزامآ مطابق تعاریف ذکر شده در بالا نخواهد بود ؛ مثلآ اطاق های عمل بیمارستان های نظامی بیشتر گرایش به طبقات زیرین همکف دارد و ...
- اگر چنانچه مراکز جراحی محدود فعلی کشورمان را ، که تقلید ناقص وکاسبکارانه ای از دی کلینیک های اروپا میباشد ، به دلیل وجود اطاق عمل وبخش های بستری و.... جزء مراکز بیمارستانی محسوب نماییم ( که بایستی بنماییم ولی نمی نمایند ؟؟ ) جون روابط بین بخشی وسیکل درمانی انها تفاوت هایی با بیمارستان ها دارد ، جانمایی اطاق عمل انها نیز ویژه گی های خاص خود را دارد .
فصل دوم : جانمایی اجزاء داخلی در مجموعه اطاقهای عمل
در داخل خود مجموعه اطاق های عمل در یک بیمارستان هم ، اجزاء مختلفی وجود دارد که تقسیم بندی ونحوه ء قرار گرفتن انها در کنار هم نیز بر کل بهره وری و یا تاثیر گذار تر بودن سیکل درمانی بیمارستان و ....موءثر خواهد بود . این مجموعه شامل اطاقهای بیهوشی ، اطاقهای اسکراب ، سالن ریکاوری ، اطاق های عمل ، پذیرش ، اطاق تعویض تخت ، اطاق اماده سازی بیماران ، اطاق های نگهداری وسایل ، اطاق استریل ، اطاق گچ گیری ، اطاق استراحت پرسنل ، اطاق منشی بخش ،اطاق شستشو وسایل ، دفتر کارکنان ، اطاق گزارش نویسی پزشکان ، و . . .میباشد .
از طرفی اهمیت عملیات ضدعفونی در اطاقهای عمل با جان بیماران و میزان موفقیت جراحی ٬ پیوند ناگسستنی دارد ؛ به همین دلیل درداخل مجموعه اطاق های عمل یک خط بندی و تقسیم بندی براساس سیکل کاری ونیز نوع ضد عفونی مورد نیاز وجود دارد که بایستی با درک صحیح ان کادربندی ؛ اجزاء مختلف را در طراحی براساس ان در کنار هم قرار داد . این خط بندی ها بشرح ذیل میباشند :
۱ - منطقه ورودی بیماران و کارکنان و وسایل : این منطقه در حقیقت خارجی ترین ناحیه از اطاق های عمل بوده وبایستی از ورود افراد غیر به ان جلوگیری وبه عبارتی تحت حفاظت باشد . این منطقه الزاماُ نیاز به استریل ندارد و صرف رعایت تمیزی بیشتر در ان کافی است . معمولاُ این منطقه را در طراحی ها با یک کریدور عریض ویا یک سالن ۴×۴ الی ۵×۸ (بستگی به تعداد اطاقهای عمل وتعداد جراحی در ساعت پیک دارد ) از دیگر قسمتهای داخلی وخارجی اطاقهای عمل جدا مینمایند . بهترین نوع طراحی این منطقه بگونه ایست که سیکل امد وشد کارکنان ووسایل وبیماران ٬ ازقبل مشخص ومسیر این ترددها حتی الامکان یک طرفه باشد ؛ در این صورت مسیر داخل به خارج وبالعکس از هم مجزا ولی درکنارهم هستند . اگر چنانچه اسانسور های اختصاصی برای اطاقهای عمل وجود دارند٬ محل باز شدن درب انها همین منطقه خواهد بود . قسمت پذیرش بیماران ٬ اطاق تعویض تخت بیماران ٬ودر بعضی مواقع اطاقهای مربوط به پرسنل اطاق عمل ( رختکن ها ٬استراحت شیفت ) در این قسمت قرار دارند .
۲ - منطقه داخلی تالار اطاقهای عمل : این منطقه همان منطقه تمیز یاخط زرد است که در بیشتر بیمارستان های کشور یا با کم توجهی ان رابرابرمنطقه تحت حفاظت میدانند ویا با وسواس بیمورد ان را با خط قرمز یکی میدانند . در صورتی که هردو مورد غیر علمی واتفاقاُ هردو مورد به یک اندازه موجب ریسک عفونت های بیمارستانی خواهند شد . بایستی کاملاُ توجه نمود که خط زرد در تالار اطاقهای عمل همان محلی است که بایستی لباس های مخصوص اطاق عمل را پوشید ( شال وگان و دمپاپی و کلاه ) . دراین منطقه کل وسایل وکارکنان وبیماران تحت کنترل قرار گرفته و کاملاُ بایستی تمیز وغیر الوده باشند ؛ لیکن این بدان معنی نیست که این منطقه ضد عفونی واستریل باشد . درطراحی ها ٬ این منطقه را به صورت یک سالن اصلی مستطیل یا دایره شکل درنظر میگیرند که می تواند درب تمامی اطاقهای عمل واسکراب به داخل ان باز شو د . انبار های وسایل و تجهیزات ونیز انبارهای دارو های مصرفی همگی دراین منطقه قرار دارند .اطاق منشی واطاق گزارش نویسی پزشکان و بعضی مواقع اطاقهای شستشوی وسایل جراحی (واشینگ و پکینگ ست های جراحی ) نیز در این منطقه بایستی منظور گردند . اخرین محل تلاقی این منطقه بامنطقه سوم را ( یعنی به عبارتی دورترین محل از منطقه اول را ) بایستی برای محل سالن ریکاوری در نظر بگیریم .
۳ - منطقه اصلی درتالار اطاقهای عمل : این منطقه را ناحیه سترون شده یا ناحیه ضدعفونی شده یا ناحیه خط قرمز میگویند ؛ همه چیز دراین منطقه بایستی ضد عفونی شده یا به عبارتی استریل شده باشد .کلیه اقلام ٬ تجهیزات پزشکی وغیر پزشکی ٬ پرسنل ٬ بیماران ٬ حتی سطوح دیوارها و کف وسقف ٬ دراین منطقه حتی الامکان استریل شده وجود خواهند داشت . تک تک اطاق های عمل حتی الامکان دارای سیستم سیرکولاسیون هوا به صورت مستقل از دیگر فضاهای بیمارستان ومجهز به فیلتر های مختلف به خصوص < هپا > خواهند بود . در طراحی این فضا بیشترین نقش مربوط به امور تاسیساتی خواهد بود . الزامات تاسیساتی درکف ( مانند شبکه ارت زیر کفپوش های کاندکتیو ٬ بعضی از اتلت های گازهای طبی از کف ٬ شبکه برق مورد نیاز تخت جراحی از کف )و همچنین نیاز های تاسیساتی در بالای سقف کاذب (شبکه گازهای طبی ٬ شبکه کانال های هدایت هوای سرمایش وگرمایش ٬ شبکه هدایت گازها و بو های اطاق عمل به خارج یا اگزوز فن ها ٬ شبکه برق روشنایی ٬ شبکه برق مصارف تجهیزاتی ٬ فضای مورد نیاز نصب پلیت چراغ سیالتیک ٬ و . . ) اجبارآ ارتفاع این قسمت از بیمارستان را با دیگر نواحی بیمارستان متمایز میکند ٬ به همین دلیل در جا نمایی داخلی در تالار اطاق های عمل ٬ از همان ابتدای طراحی بایستی فضای منطقه اصلی ویا استریل را ٬ در کل کار مشخص ومابقی قسمت های تالار اطا ق های عمل و بدون اغراق ٬حتی مابقی بیمارستان را ٬ بعد از تعیین تکلیف این منطقه ٬ تکمیل و نهایی نمود . منطقه اصلی در تالار اطاق عمل بیمارستان ها میتواند خود یک سالن مستقل که درب تمامی اطاق های عمل به ان باز گردد باشد ویا اصلا سالن مجزایی در کار نبوده وتک تک اطاق های عمل به سالن منطقه داخلی ( بند ۲ بالا ) وصل باشند ؛ دراینصورت صرفآ هر اطاق عمل یک خط قرمز خواهد داشت . ولی در هر حالتی خواه به صورت منطقه قرمز کلی ویا چند خط قرمز (البته کلی بهتر از چند منطقه ای میباشد ) در طراحی سیکل هوا ٬ نبایستی فشار هوا بگونه ای باشد که امکان ورود هوا ی غیر استریل به داخل اطاق عمل وجود داشته باشد .
۴ - منطقه خروج کارکثیف از تالار اطاقهای عمل : این منطقه را راهرو ان استریل ویا راهرو دفع هم میگویند . اصلی ترین نقش در کنترل الودگی محیط ویا کنترل عفونتهای بیمارستانی ٬ را ٬ در نحوه طراحی و از ان مهمتر چگونگی استفاده از این منطقه ٬بایستی جستجو کرد . این منطقه بهتر است به صورت یک کمر بند تمام اطاق های عمل را در بر گرفته ٬ تا بتوانند ابزار و وسایل ومواد استفاده شده ویا زاید ونیز اقلام کثیف را ٬ از این طریق از منطقه خط قرمز خارج نمایند . دراین صورت دیگر فضای اصلی اطاق عمل ومنطقه خط قرمز محل عبور اجسام ان استریل نخواهد بود ( چیزی که بیش از ۸۰٪ بیمارستانهای کشور در حال حاضر به ان مبتلاء هستند ) . نکته مهم در طراحی این منطقه الزام به رعایت فشار هوای کمتر از ناحیه استریل است به صورتی که این راهرو نه تنها باعث ورود هوای کثیف خودش به منطقه قرمز نگردد ٬ بلکه ٬ خود به نوعی کمک سیستم سیرکولاسیون مکانیکی تعبیه شده در تخلیه هوای کثیف هم محسوب گردد . در طراحی ها میتوان از این محل به اطاق واشینگ و دیگر فضاهای غیر استریل تالار اطاقهای عمل ورودی در نظر گرفت .
فصل سوم : مشخصات و شرایط عمومی یک اطاق عمل
حال که با شاخص های محل قرار گرفتن تالار اطاقهای عمل در یک بیمارستان و همچنین محل قرار گرفتن اجزاء تالار اطاقهای عمل در خود مجموعه ء این تالار ٬ بیشتر اشنا شدیم ٬ نوبت به مبحث شرایط و ویژه گی های یک اطاق عمل میرسد . دراین فصل زوایای مختلفی که بایستی در طراحی اطاق های عمل مد نظر قرار گیرد ٬ رابررسی مینماییم . روز گاری نه چندان دور اطاق عمل در انحصار پزشکی با تخصص جراح عمومی وتقریبآ برای همهء انواع جراحی ها بود ٬لیکن امروزه نه تنها انواع تخصص ها با کاربری خاص به وجود امده اند ٬ بلکه فوق تخصص هایی در همان تخصص ها نیز منشعب شده اند تا نه تنها پزشک مربوطه ٬ بلکه بیماران نیز تمایل به درمان به وسیله جراح فوق تخصص را داشته تا به این ترتیب سرعت این ریز تخصصی شدن ٬ روز به روز بیشتر گردد . همزمان بیمارستان سازان نیز بایستی به این نکته توجه نمایند که دیگر زمانهء یک اطاق عمل برای هر نوع جراحی ٬ گذشته و لازم است از ابتدای طراحی اطاق های عمل در بیمارستانها ٬ تفکر وتوجه ویژه ای به نوع اعمال جراحی تخصصی که بایستی در هر اطاق عمل صورت پذیرد ٬ داشته باشند ؛ ازطرفی هزینه های سنگین طراحی و اجراء و تجهیز و راه اندازی یک اطاق عمل این اجازه را نمی دهد که یک اطاق عمل فقط برای یک کار بخصوص طراحی وبکارگیری شده و هیچ استفاده دیگری از ان بعمل نیاید ( به جز موارد خاص ) به همین دلیل اطاق های عمل را می توان از نظر نوع ٬ حجم ٬ کاربری ٬ تعداد٬ بازدهی اقتصادی ٬ جامعه بیماردهی٬ مکانیزم و روش جراحی ٬ تعداد و حجم دستگاههای مورد نیاز ٬ تعداد پرسنل مورد نیاز ٬ نوع بیهوشی ٬ مقدار زمان انجام عمل ٬ و . . . بشرح ذیل دسته بندی کرد :
"این مقاله برگزیده بخش هایی از یک تحقیق کما بیش گسترده ای است که حضور
معمار داخلی را در تیم طراحی پروژه های بیمارستانی ضروری دانسته و نتیجه این
همکاری را ارائه یک کار برتر میداند."
روند همکاری معمار داخلی در طراحی بیمارستان
برنامه فیزیکی
طراحی بیمارستان
با توجه به اوضاع اقلیمی و نیاز های بهداشتی و منطقه ای تا حدودی متفاوت است ولی
استاندارد های ثابتی وجود دارد که منشاء اقتصادی و عملکردی دارند و روابط فضاها
تحت یک نظام کلی در بیمارستان قرارمیگیرند. یک طرح خوب باید بهترین شکل تقسیم بندی
و سازماندهی را داشته باشد.
قبل از شروع طراحی باید یک برنامه معماری وعملکردی داشت که در آن فضاها و مساحت
های آنها مشخص شده است.در برنامه های کاملتر مشخصات تجهیزات داخل و میزان دما و
فشار هوا و روشنایی وجنس مصالح وغیره نیز ذکر شده است.
معمار داخل میتواند ثحقیقات لازم را انجام دهد و در این مرحله در شرح معیارهای خاص
هر فضا وتهیه چیدمان داخل آنها با ابعاد واندازه های دقیق همکاری کند.
پلان شماتیک
طراحی پلان شماتیک با توجه به برنامه فیزیکی شروع می شود. معمولا برای هر بخش یک
بلوک در نظر گرفته می شود و اشکال مختلف ترکیب آنها بررسی می شوند.
ترکیب بخشهای مختلف پرستاری از جنبه های مدیریتی واقتصادی (اقتصاد سرویس دهی
پزشکی) بسیار اهمیت دارد. در تمام مسیرهای افقی و عمودی یک عملکرد منطقی چه از نظر
بهداشتی وچه از نظر سرویس دهی پزشکی و تدارکاتی وپرسنلی باید وجود داشته باشد،
مانند تمایز مسیرها (کثیف وتمیز)، مسیر بیمار سرپایی ،بستری و ملاقات کنندگان
بیمار اورژانس وغیره.
پلان مقدماتی
پس ازمطالعه کلی
وآنالیز پلان های شماتیک، روی یک پلان معین کار ادامه می یابد. پلان مقدماتی، بسط
وگسترش پلان شماتیک خواهد بود که با مقیاس ترسیم می شود. تهیه پلان مقدماتی کار
مشترک تیم خواهد بود. یک معمار داخلی با توجه به تمام آنچه گفته شد و با توجه به
اطلاعات و تحقیق هایی که در شروع کارش انجام داده، لی آت هایی را برای قسمت های
مختلف پیشنهاد می کند. با انتخاب و ترکیب مناسب آنها، طرح مقدماتی شکل می گیرد.
ممکن است که درارتباطات کلی پلان های شماتیک هم نظراتی داشته باشد. گاه ممکن است
جزئیات داخلی در ارتباط با سازه بنا قرار گیرند. که هماهنگی آن یک کار برتر است.
در چنین روشی، جزء به جزء فضا درک می شود وهنگامی که کلیه فعالیت های درون آنها
کاملاً روشن باشد، طراحی با خلاقیت بیشتری صورت می گیرد.
پلان مقدماتی تجهیزات ثابت را نشان می دهد. این خیلی مهم است که بدانیم تجهیزات
متحرک در درون اتاق ها جای می گیرد و با ابعاد فضاها مطابقت می کند یا نه. آگاهی
ازتجهیزات وعملکردهای داخل بیمارستان و فعالیت هایی که داخل فضاها انجام می گیرد،
به معمار داخلی امکان می دهد که شکل جدید فضاهای درون بخش ها را طراحی کند. تمام
قسمت های طراحی شده جزء به جزء ترسیم می شوند که در این ترسیمات نیز معمار داخلی
با آگاهی از تجهیزات و عملکردهای داخل بیمارستان ،با آرشیتکت همراهی می کند. سپس،
مشاوران و مدیران و کمیته ساختمانی لی آت ها را مرور می کنند.
به گفته فرانک لویدرایت: " پلان خوب هم آغاز است و هم پایان. پلان، پیش بینی
علمی و هنری کار است. چون همه پلانهای خوب ارگانیک اند واین پلان، ریتم ها، حجم ها
و اجزاء یک دکوراسیون خوب را هم در خود خواهد داشت ."
"با توجه به افزایش روز افزون کاربرد دستگاههای پزشکی در مراحل مختلف درمان، همکاری مهندس پزشکی باآگاهی که از تجهیزات و فعالیت هایی که داخل فضاها انجام می گیرددارد بسیار مفید میباشد."
تاثیر فضاهای داخلی بر شکل معماری بیمارستان
ارتباطات درون بخش ها، ایجاد بهترین و کوتاه ترین رابطه مرکزپرستاری با اطاقهای
بستری، تعداد تخت های تحت مراقبت، چگونگی آرایش اتاقها گرد آن وطریقه نورگیری، شکل
بخش های بستری را تعیین می کنند. ترکیب چند بخش کنارهم و سپس با روی هم قرارگیری
آنها، شکل هندسی برج بستری بوجود می آید. در بیشتر بیمارستان های ساخته شده با
استانداردهای تجربه شده وبازدهی خوب، شکل هایی مشابه حروف الفبا حاصل شده که منعکس
کننده ارتباطات بخش هاست. به طورمثال فرم های H,T,Y,X نمایانگرراهروهای ارتباطی بخش ها هستند که
به شکل برج در طبقات تکرار شده اند. البته دراین فرم ها، بخش ها به شکل راهرویی
مستقیم طراحی شده اند و مسائل اقتصادی و عملکردی در این فرم ها بررسی شده اند.
هرگونه نواندیشی دراین ارتباط، مانند شکل آرایش تختها گرد ایستگاه پرستاری که
طریقه مراقبت بیماران رابهتر کند یا سیستم های جدید کنترل بیماران که ممکن است با
پیشرفت های پزشکی علمی توسط کامپیوتر انجام شود و درشکل درونی بخش تاثیربگذارد، در
نهایت فرم خارجی بیمارستان را متاثر خواهد کرد.
بیمارستان ها، معمولاً راهروهایی با اطاق های کوچک منشعب شده ازآنها هستند. توجه
به دید بیمارعاملی تعیین کننده در ارتباطات درونی فضاهای بیمارستان به حساب می
آید. برای رهایی از یکنواختی چنین منظره ای می توان راهروها را به شکل فضاهای دلپذیرتری
طراحی کرد که در محل های پرستاری تبدیل به مکان های بی تکلف بشوند. البته ازبین
بردن راهروها در بخش ها کارساده ای نیست. دید مستقیم برای پرستار بسیار بهتر است و
هم چنین امکان گسترش آینده، دلیل منطقی برای وجود راهروهاست. لازمه ایجاد اشکال
دیگر بخش ها توجه به این دو نکته است.
نقش معمار داخلی در تیم طراحی بیمارستان
کاری که یک معمار داخلی می تواند در تیم طراحی بیمارستان بکند بسیار بنیادی است
وممکن است به دلیل توجهات خاصی که به فضاهای داخلی می کند در طرح ریزی کلی تاثیر
گذارباشد. البته درروش کارتیمی وگروهی حجم کاربسیار افزایش پیدا می کند اما کیفیت
کار بالاتر است.
امروزه توجه بیشتری به تاثیر حیاتی فضاهای اطراف معطوف گشته، به خصوص در زمینه
بیمارستان بشدت این نیازبه ملاطفت احساس می شود. همچنین ایجاد رابطه فرهنگی، تخفیف
ترس، ایجاد صمیمیت و شادی بخش بودن محیط ضروری به نظر می رسد. یک طراح حتی در مورد
پیچیدگی های روانی و احساسی حفظ سلامت تحقیق می کند تا بتواند محیطی کاملاً آرام و
با توجه به نیازهای استفاده کنندگانش را خلق کند. درهنگامی که بیماربرای مبارزه با
بیماری آماده می شود، محدود شدن اجباری، احساس بی پناهی، نگرانی در مورد مخارج
پزشکی و نتیجه تشخیص بیماری و جراحی او را تحت فشار قرارمی دهد، فضاهای جالب برای
نشستن های گروهی و بدون تشریفات و غیررسمی و صحبت با دیگران و همدردی می تواند
آنها را تقلیل دهد.
اثرات نور و رنگ در بهبودی بیماران
مسئله ای که بدان بی توجهی می شود، معنای بیولوژیکی نور و تاثیر نورآفتاب درامر
بهبودی است. همچنین در بستری های طولانی در بیمارستان ها وجود نورهای خاصی ضروری
است تا وظایف متابولیکی و گردش خون به درستی انجام پذیرد. کسانی که این گونه محیط
ها را طراحی می کنند، باید از اثرات بیولوژیکی نوراطلاع داشته باشند. نمایش
ناگهانی نورسبب تحریک غدد فوق کلیوی می شود. ممکن است در این موارد از گردش روز و
شب الهام گرفته و مشابه نور طبیعی را ایجاد کرد. همچنین نورهای متصل به سقف و
تیرهای مشبک و جنس وجزئیات آنها بررسی شوند. جاسازی وسایل گرمایی و سرمایی و
مشخصات ضربه گیر در دیوارها و جعبه های نگهدارنده مخصوص دستگاه های مختلف پزشکی و
اتصالات مخصوص، همه از جزئیات داخلی هستند که رابطه تنگاتنگی با طرح معماری و حتی
گاه استراکچربنا دارند. برای کم کردن سر و صداهای اضافی در محیط بیمارستان و سیستم
های تهویه و غیره باید از قبل با مشاوره معمار داخلی تدابیری انجام گیرد. بنابراین
می بینیم که آگاهی ازاثرات فضا، نور و رنگ در حیات اجتماعی سلامت برای هر طراحی
مهم است. این تاثیرات ممکن است سلامت را تقویت کند و ممکن است سبب افسردگی،
بیهودگی و خواب آلودگی گردد. معماران داخلی می توانند با استفاده از این آگاهی ها
بهبودی را افزایش دهند و دسترسی به آرامش درونی را سهل تر کنند.
کارهای هنری روی دیوارها برای تنظیم سیستم عصبی جهت انجام وظیفه مطلوبند. تاثیر
رنگ های گرم و سرد و روشنایی مباحث وسیعی هستند. مثلاً کنتراست زیاد سبب سردرد و
فشار چشم می شود. افزایش هوشیاری یا گیجی و حواس پرتی، احساس گذرزمان، ایجاد رابطه
فرهنگی، غم افزایی یا شادی بخش بودن نتایج یک طراحی داخلی هستند. اطلاع از تئوری
های جدید رنگ و رابطه شان با شکل معماری مسئله قابل توجهی است. رنگ و اثرات آن در
محیط پزشکی یک بخش مهم از مطالعه تحقیقی معمار داخلی است.
طراحی داخلی
طرح های معماری داخلی و انتظامی که طراح به فضا می دهد بسیار بنیانی است و با آنچه
در استانداردها نوشته شده ممکن است متفاوت باشد. ممکن است بهتر باشد اتاق ها به
گونه ای طراحی گردند که بیماران دید بهتری نسبت به خارج و همچنین ارتباط بهتری با
پرستاران و یا همراهان داشته باشند. ممکن است دراتاق های روز، جایی که بیماران
سیار گرد می آیند امکان بهره مندی از نور طبیعی، آفتاب، درخت وآسمان را ایجاد کرد(
مانند یک حیاط محصور) که ارجح است قابل کنترل ازایستگاه پرستاری باشد.
کارهای هنری روی دیوارها و کف ها تکمیل کننده طراحی هستند. مبلمان داخل بهتر است
کمترین سطح تماس را با کف سالن یا راهرو داشته باشد. نوع پوشش های کف ودیوارمی
تواند رعایت بهداشت را آسان تر کند. برای صندلی های انتظار طرح هایی را می توان
ارائه داد که کار شستشوی روزانه را آسان تر کند که ممکن است نیاز به پیش بینی هایی
در اجرا باشد. جنس کف ها در اتاق های مختلف و اتاق های عمل توصیه های خاصی را می
طلبد.
برای ایجاد شرایط مطلوب دربیمارستان باید ازهمه دانسته های مختلف سود برد، مخصوصاً
هنگامی که روح پژمرده انسان بیشترین نیاز را بدان دارد.
|
|
|
وسایل ٬ اثاثیه و مبلمان در یک بیمارستان ٬ نباید بیش از حد لوکس ٬ پر اب وتاب و با پیچیدگی و جزییات خاص ٬ درست شده باشد ؛ به طوریکه بیمار به هنگام استفاده از انها دچار دستپاچگی و خجالت شو د . دکتر حسین درگاهی - استاد دانشگاه نور افتاب گذشته از تاثیرات مثبت خود بر روح و روان ادمی ٬ برای بیمارانی که مدت طولانی تری در بیمارستان بستری هستند ٬ به نوعی ٬ نشانهء امید و بهبودی و خروج از بستر بیماری محسوب میگردد . ضمن انکه اثرات ضد عفونی کنندهء نور افتاب به خصوص در محیط هایی که الودگی های انسانی و نباتی در انها وجود دارد ٬ بارها به اثبات رسیده است . از طرفی اطاقهایی که فاقد روشنایی طبیعی هستند ؛ ضمن دلمردگی ؛ بیش از حد واقعی نمور و با هوایی سنگین تر به نظر میرسند . علاوه بر اینها استفادهء مناسب از نور طبیعی در طول روز ٬ به بهره وری انرژی کمک بهتری نموده و هیچگونه هزینه ای را هم در بر ندارد . به تمامی دلایل مذکور عدم استفاده از نور افتاب در طراحی های داخلی بیمارستان را ٬ بایستی یک خطای نا بخشودنی در بعضی بیمارستان های فعلی دانست که جبران هزینه های مادی و معنوی ان علی الدوام بایستی توسط بیمار و بیمارستان پرداخت گردد . مهندس محمدرضا اردلانی - سایت تخصصی صنعت بیمارستان سازی در ایران در طراحی بیمارستانها ٬ صرف مشخص کردن تخصص های پزشکی موجود ٬ نمی تواند به عنوان محور طراحی ها منظور گردد . همطراز با استاندارد های پزشکی و نیز ساختمانی موجود در زمینه بخشهای مختلف بیمارستانی ٬ توجه کامل به فرهنگ و عادات و ویژه گی های جمعیتی استفاده کنندگان از ان بیمارستان هم ٬ از الویت خاص برخوردار می باشد . عاقلانه نخواهد بود اگر قبول نماییم حتی بخشهای تخصصی نظیر مثلآ زایمان ٬ برای تمام مناطق و نواحی کشور یکسان طراحی و اجراء گردد ؛ مسلمآ علاوه بر اب و هوا و شرایط اقلیمی ٬ در طراحی فضاهای درمانی ٬ مناسبات اجتماعی - رفتارهای قومی و نژادی و دینی و نیز مواردی چون میزان سواد و میزان درامد و . . . همگی در جزییات طراحی ها به خصوص در مشخصات فضاهای عمومی و هتلینگ بیمارستان ٬ موءثر و تعیین کننده میباشد . بیمارستانی که بدون توجه به ویژه گی های محیطی و خصوصیات دمو گرافیکی جمعیت استفاده کننده از ان و صرفآ با تکرار و تکثیر و تقلید نقشه یک بیمارستان از یک کشور و یا شهر و یا منطقه دیگری ٬ احداث یافته باشد ٬ از نظر مقبولیت و موفقیت و تاثیر خدمات و به طبع ان ٬ بهره وری و عملکرد اقتصادی ( انهم در اقتصاد پیچیده و هزار توی درمان ) دچار مشگل خواهد بود . به همین دلیل هرگز کپی کاری ان هم در طراحی و نقشه های معماری بیمارستان ها یک کار موفق محسوب نمی گردد و برای حتی یک تیم واحد بیمارستان ساز نیز ٬ اجرای دو بیمارستان کاملآ شبیه هم ٬ یک عیب و نقص در تحلیل ها به شمار خواهد امد . مهندس محمد رضا اردلانی - سایت تخصصی صنعت بیمارستان سازی در ایران اکثر کتابها و منابع موجود در زمینهء شناخت بیمارستان و ساختار فیزیکی ان ٬ که در حال حاضر بعنوان منابع طراحی بیمارستانی در کشور تدریس و یا در مبادی دولتی مورد رجوع قرار میگیرند ٬ صرف نظر از انکه این مطالب ترجمهء متون خارجی باشد و یا مطالعه و نگارش تجارب تخصصی و تطبیق ان با معیارهای بومی خودمان ٬ عمدتآ در دو دسته خلاصه میشوند : یا توسط اساتید محترم رشته های پزشکی تهیه شده که اطلاعات تخصصی از رشته های ساختمانی و تآسیساتی نداشته اند و یا توسط اساتید محترم رشته های ساختمانی و تآسیساتی تهیه شده ٬ که اطلاعات تخصصی از جزپیات پزشکی وبیمارستانی نداشته اند . البته بعضآ جزواتی نیز حاصل یک کار گروهی از متخصصان ساختمانی ودرمانی و بیمارستانی تهیه و موجود است که تعداد انها بسیار بسیار محدود میباشد . حالیه ضمن ارج نهادن به ارزش های علمی مذکور ٬ بایستی دقت نمود که بعضآ اصطلاحات و یا تعاریف و موضوعات فنی ساختمان در این کتابها به غیر عمد ٬ دچار مشکلات اساسی و غیر واقعی میباشد کما اینکه تعاریف مهندسی از جزپیات بیمارستانی و پزشکی نیز دچار همین انحراف خواهد بود . پیشنهاد میگردد قبل از هر نوع پیش داوری در مورد مطالب این کتابها ٬ منابع و تخصص نویسنده و یا مترجم مذکور و تسلط وی بر علوم مهندسی یا پزشکی را سنجیده ودر همان حد مورد استناد و استفاده قرار داده شوند . بهتر است بدون رد یا تآ یید کلی ٬ به صورت انطباقی موارد مطروحه را با موازین تخصصی دیگر علوم ٬ تطبیق وپس از تایید و همسان سازی ٬ در طراحی ها مد نظر قرار داد . مهندس محمدرضا اردلانی - سایت تخصصی صنعت بیمارستان سازی در ایران
تغییرات جدید در سبک معماری و طراحی داخلی بیمارستانها میتواند در بهبود وضعیت سلامت بیماران نقش مهمی ایفا کند. معماران و طراحان داخلی در اقدامی مشترک با پزشکان ، کارکنان بیمارستان ها و حتی بیماران در صدد یافتن راه کارهای جدید در تغییر سبک معماری و طراحی داخلی بیمارستانها به منظور حصول به بهبودی و سلامت بیماران هستند . معماران معتقدند که پزشکان، پرستاران، تکنسین‌ها و دیگر کارمندان بیمارستان ، نقش کلیدی در طراحی تسهیلات مراکز درمانی جدید دارند و بدون اعمال نظرات تخصصی این اقشار به خصوص پرستاران ، نمی توان انتظار یک بیمارستان کامل را داشت . به کارگیری شیوه‌های نوین در طراحی به این معنی است که بیمارستانها و مکانهای درمانی علاوه بر برخورداری از امکانات ویژه درمانی ، میبایستی فضایی مشابه هتل‌ها را داشته باشند چرا که تحقیقات نشان داده است این امر به تامین آرامش روانی بیماران کمک شایانی خواهد کرد . تحقق این مهم با وجود امکانات و مصالح گوناگون امروزی چندان غیرممکن نخواهد بود . برای نمونه بکارگیری سقف‌های قدیمی و یا دیوار هایی با مصالح بنایی دیگر منسوخ شده است و بررسیها نشان داده است که در صورت رعایت موارد جدید ، هزینهء احیا و بازسازی بیمارستان ها در اینده و مطابق با طرحهای جدید ان زمانها ، دیگر مانند امروز نیاز به هزینه های مضاعف و کمر شکن نخواهد داشت. همچنین در طرحهای جدید احداث بیمارستان ها ، گرایش به ساخت اتاقهای خصوصی از چندین جهت گسترش یافته است ؛ اتاق های خصوصی آرام تر هستند و امکان انتقال عفونت از بیماری به بیمار دیگر در این اتاقها معمولا کاهش می‌یابد و همچنین بیماران خلوت اختصاصی خود را خواهند داشت . گر چه کنترل عفونتهای بیمارستانی از طریق فاضلاب و هوا ، در اطاقهای خصوصی الزاما سیستم های تاسیساتی ویژه تری را هم نیاز دارند . لذا طراحان و مهندسین بیمارستان ساز ، برای کاهش احتمال انتقال عفونت های بیمارستانی طرحهای تاسیساتی پیچیدهء بسیاری را مد نظر قرار داده‌اند که از آن جمله میتوان به راه کارهایی نظیر : بکارگیری مصالح ویژه ، استفاده از رایزرهای متعدد ، استفاده از سیستم های دوبل ، و قرار دادن دستشویی‌هایی در مکانهای خاص و . . . اشاره کرد . راهنمایی های جدید در مورد شیوه های نوین معماری مراکز درمانی توسط موسسه آمریکایی معماران قرار است منتشر شود . همچنین در طراحی جدید بیمارستانها ، اکثر اتاقهای بیمارستان به صورت خصوصی و تعدادی هم به شکل نیمه خصوصی ساخته خواهند شد . نورپردازی و تغییر رنگ هم از دیگر اقداماتی است که برای ایجاد تغییر در فضای بیمارستان ها ضروری به نظر میرسد . به اعتقاد معماران و طراحان داخلی بیمارستانها ، به کارگیری شیوه‌های مذکور موجب به وجود آمدن احساس امنیت و اطمینان در بیماران می‌شود که همین امر در تسریع بهبود وضعیت جسمانی و روحی آنها میتواند نقش تعیین کننده‌ای داشته باشد. منبع : ترجمهء مطلب www.msnbc.msn.com/id/13029255/ با تغییرات و اضافات تخصصی توسط مهندس اردلانی
|
برای طراحی یک بیمارستان اعصاب و روان در یک مسابقه در شهر ژنو در کشور سوییس مواردذیل منظور گردید : همانطور که میدانید در مورد اشخاص روانی،اجسام شناور و لخت برای کسی که بیمار باشد ناخوشایند میباشد. بر همین اساس ٬ سعی شد از اشکال بسیار ساده و با اعتبار، بنا را بوجود اورده و در حین سادگی ٬ یک سری فعل و انفعالات فضایی به مجموعه اضافه شد و در نهایت هدف این بود بنایی ساخته شود که اطمینان ذهنی بیماران را افزایش دهد. در این ساختمان بیماران توسط راهروها از اتاقهایشان به نشیمن منتقل می شوند تا بتوانند دور هم جمع شده و فضای شناخته شده خانه را برای آنها تداعی کند.برای توضیح باید متذکر شد در بیمارستانهای سوئیس هدف این می باشدکه هر چه زودتر این بیماران وارد زندگی روزمره خود شده و بر همین اساس سعی شد این پروژه را که در میان شهر قرار داشت ٬ با خود مجموعه شهری چفت شود و این دو به هم نزدیک شوند تا بیماران خود را در همین شهر حس کنند و از منزوی بودن دوری کنند،برای این کار؛طبقه همکف به فضاهای عمومی اختصاص و از پشت بام برای تماشای افراد از شهر استفاده شد ،تا روحیه ارتباط با جامعه در آنها بالاتر برود . در این بنا از رنگهای شاد استفاده شده است . این فرض را که بیماران روانی از همه چیز دور افتاده اند ٬ را کنار گذاشته و سعی گردید شادی از طریق مصالح به آنها هدیه شود . برای نمای ساختمان از بتن استفاده شد ،بتنی که در آن انواع طیف قرمز اضافه شده بود. یک متر به یک متر کار بتن ریزی انجام تا که در نهایت یک سطح تونالیته شده موج دار (قرمز،نارنجی،صورتی...)،که زنده و شاد بودن را القاء می کرد بدست اید . در این ساختمان یک فضایی ایجاد شد که شور،اشتیاق،شادی،ارتباط و گرما را بتوان براحتی در آن یافت.پاتریک دوانتری و اینس لامونیر از اساتید دانشگاه ژنو سوییس
1. بیمارستان کودکان آلبرتا
این بیمارستان توسط شرکت معماری و
طراحی داخلی کاسیان طراحی شده و از همان ابتدا به صورت فضایی رنگارنگ و پویا برای
کودکان در نظر گرفته شده است.
مهمترین سوال قبل از آغاز پروسه طراحی این بود : "چه چیزی باعث می شود کودک
در بیمارستان احساس آسایش کند؟" برای دستیابی به پاسخ این سوال کارگاه های
طراحی به کمک بیماران و خانواده آنها و کارکنان، بحثهای آزاد تشکیل می داد و از
شرکا خواسته می شد تا بیمارستان ایده آل خود را توصیف کنند. ایده های حاصل از این
کارگاه ها شکل طرح را بوجود آورد: بکارگیری نور روز، جذابیت، عملکرد و تاثیر
گذاری، محیط گرم و پویا و هماهنگی با طبیعت.
زمانی که از کودکان خواسته شد که احساس خود را در مورد بیمارستان بیان کنند، بر
خلاف پیش بینی تیم طراحی که انتظار پاسخ درد و ترس را داشتند، کودکان از بیمارستان
به عنوان فضایی کسل کننده و تاریک یاد کردند و بدین ترتیب دیدگاه گروه طراحی تغییر
کرد. در تمرینی دیگر با دادن تعدادی مداد و کاغذ از کودکان خواسته شد تا دیدگاه
خود را از بیمارستان ترسیم کنند. نظرات کودکان نسبت به سنشان بسیار منطقی بود:
پنجره ها و ساختمانهای رنگارنگ و تخیلی، مصالح گیاهی و وجود حیوانات خانگی.
پنجره ها جهت کاهش مقیاس بنا بکار گرفته شد. رنگهای روشن و جسورانه به عنوان محور
اصلی طراحی قرار گرفت. برای بیمارانی که قادر به بیرون رفتن نیستند یک اتاق نورگیر
با پنجره های بزرگ تعبیه شد تا فضای بیرون را به داخل ساختمان هدایت کند. فضای دو
طبقه مرکزی بیمارستان نه تنها استفاده کنندگان را هدایت کرده و در یافتن راه به
آنها کمک می کند، بلکه به صورت تاتری است در اطراف که با سن قابل جابجایی، به
همراه نور و صدا تکمیل می شود.
خوش آمد گویی به کودکان بیمار و خانواده های آنها قبل از ورودشان به بیمارستان، از
پارکینگ گرم و سر پوشیده آغاز می شود که در حکم پناهگاهی است جهت مقابله با سرمای
سرد زمستان. برای خانواده هایی که شب هنگام می رسند مکانی برای اقامت و خدماتی از
قبیل صبحانه قبل از یافتن هتل وجود دارد.
طراحی یک راهرو با یک ورودی از خارج بیمارستان و ورودی دیگر از داخل به کودکان این
اجازه را می دهد تا اوقاتی را با حیوانات خانگی سپری کنند. یک آکواریوم، یک آتلیه
هنر و موسیقی، و فضاهای بازی و تجمع مرکزی، بیمارستان را مبدل به مکانی جالب و
نشاط آور نموده است.
یک بخش شامل کتابخانه، مشاوران و امکانات کامپیوتر، واقع در طبقه دوم، خانواده ها
را قادر می سازد تا در مورد بیماری فرزندشان آموزش ببینند. علاوه بر آن شش باغ، از
جمله یک باغ سیب، خوشی و آسایش را برای خانواده ها فراهم می سازد.
1. ابتکار یک بیمارستان برای سرگرم کردن بیماران
همانطور
که در عکسهای زیر مشاهده می کنید
در این بیمارستان شیشه هایی طراحی شده که عکسهای مختلف رو روی شیشه به طور متغیر
نمایش می ده
1. ***شرایط مناسب محیط بیمار***
یک قرن پیش فلورانس نایتینگل تاکید کرد که محیط مناسب در بهبود بیماران نقش مهمی
دارد. امروزه طراحان ساختمان بیمارستان و مدیرانی که راهبری ساختمان را در دست
دارند، کوشش زیادی در ایجاد محیط مناسب برای بیماران دارند.
طراحان در برنامه ریزی و طراحی بخش های بستری داخلی / جراحی لازم است توجه خاصی به
ایجاد محیط مناسب برای بیماران داشته باشند. بعد از اجرای طرح ساختمان بیمارستان،
در زمان بهره برداری نیز، سیاست های راهبری بخش های بستری توسط هیئت مدیره
بیمارستان، مدیریت پرستاری و گروه پرستاری ، نقش اساسی در ایجاد محیط مناسب برای
بیماران دارند. مواردی که در برنامه ریزی طراحی و اجرای بخش های بستری داخلی /
جراحی برای ایجاد محیط مناسب برای بیماران مورد ملاحظه قرار می گیرد عبارت است از:
• نور طبیعی، منظره و تهویه طبیعی
• نور مصنوعی
• دما، رطوبت و تهویه
• ایمنی
• صدای مطلوب و نا مطلوب
• تسهیلات آسایش و ایمنی بیماران
• رنگ فضای معماری
• امکانات مناسب برای معلولان
• حمام ها و سرویس های بهداشتی
نور طبیعی، منظره و تهویه طبیعی درمحیط بستری بیماران
برای برآوردن نیاز بیماران به نور طبیعی، منظره و تهویه طبیعی در اتاق های بستری،
پنجره نقش اساسی دارد. پنجره های اتاق های بستری می تواند دارای ویژه گی های زیر
باشد:
ابعاد پنجره ها:
ابعاد پنجره ها در اتاق های بستری متناسب با شرایط اقلیمی باشد. در اقلیم های گرم
و مرطوب، گرم و خشک و سرد ابعاد پنجره کوچک انتخاب شود.
سطح پنجره از 20 % سطح دیواری که دارای پنجره است، بزرگتر تباشد.
در اقلیم معتدل و بارانی ابعاد پنجره ها می تواند بزرگتر انتخاب شود.(حدود 30 درصد
سطح دیواری که دارای پنجره است).
مکان پنجره ها:
در اتاق های بستری چند تختخوابی که تختخواب های بیماران روبروی یکدیگر هستند محل
پنجره در وسط اتاق، روبروی در ورودی اتاق باشد، تا هر دو دسته بیماران اتاق
بتوانند براحتی منظره بیرون را تماشا کنند.
در اتاق های بستری یک یا دو و سه تختخوابی که تمام تخت های بستری در یک طرف قرار
دارند مکان پنجره ها در پایین تخت های بیماران روبروی در ورودی اتاق قرار گیرد، از
ایجاد پنجره پشت سر بیماران خوددای شود.
جلوگیری از تابش آفتاب:
امکانات بسیاری در طراحی پوسته خارجی بنا وجود دارد که بتوان از تابش مستقیم آفتاب
به داخل اتاق های بستری جلوگیری کرد. جلوگیری از تابش آفتاب در داخل اتاق های
بستری در اقلیم های گرم و مرطوب و گرم و خشک واجب است علاوه بر آسایش بیماران، در
مصرف انرژی نیز صرفه جویی می شود.
نوع باز شوی پنجره ها:
برای استفاده از تهویه طبیعی ، پنجره ها به گونه ای طرلحی شود که بتواند به مقدار
کمی باز شده و در همان موقعیت قفل شود مقدار باز کردن پنجره ها و قفل آن باید توسط
پرستاران بخش انجام گیرد.
1. صدای مطلوب و نامطلوب درمحیط بستری بیماران
طراحی
و تجهیز فضای بسته ای که بهترین شرایط ممکن را برای شنیدن صدای مطلوب و دور کردن
صدای نامطلوب بدست آورد. در بخش های بستری جلوگیری از صدای نامطلوب اهمیت خاصی
دارد. هر گونه صدای نامطلوب موجب آزار بیماران می شود و در روند بهبودی آنان می
تواند تاثیر نامطلوب داشته باشد. در مقابل صدای مطلوب در بهبود بیماران تاثیر
مطلوب دارد.
صدای نامطلوب
مواردی که درطراحی ساخت بیمارستان ها می تواند از ایجاد صدای نامطلوب دربخش های
بستری داخلی / جراحی جلوگیری کند به شرح زیر است:
- محل استقرارساختمان بیمارستان.
- پوسته خارجی ساختمان بیمارستان.
- سیستم های سرمایش و گرمایش و تخلیه هوا در بخش های بستری.
- صدای ناشی از پخش موسیقی، رادیو و تلویزیون در اتاق های چند تختخوابی .
- صدای ناشی سیستم بهداشتی دربخش بستری.
- محل سرویس های بهداشتی دربخش بستری.
- فضایی که عملکرد داخل آن باعث تولید صدا می شود.
- انعکاس صدا و مصالح تازک کاری مناسب.
- مقررات سیستم مدیریت پرستاری در جلوگیری از صدای مزاحم در بخش.
محل استقرار ساختمان بیمارستان
ساختمان بیمارستان نباید درکنارخیابان های پر سر و صدای شهر یا در کنار فرودگاه،
ایستگاه قطار، بزرگراه و غیره ساخته شود. سعی شود زمین بیمارستان بزرگ انتخاب شود
تا علاوه بر تامین گسترش آینده، ساختمان بیمارستان از ترافیک اطراف جدا باشد. از
ایجاد پارکینگ در قسمت بستری بیماران خودداری شود. توصیه می شود طراحان بیمارستان،
سیستم طراحی را برای زمین مشخص، بطریقی انتخاب کنند که ساختمان بیمارستان تمام
زمین را اشغال نکند.
پوسته های خارجی ساختمان بیمارستان
عایق بودن پوسته خارجی ساختمان بیمارستان و دو جداره بودن پنجره ها، علاوه بر صرفه
جویی در مصرف انرژی، جهت جلوگیری از نفوذ صدای نامطلوب بسیار مفید است.
سیستم های سرمایش و گرمایش و تخلیه هوا در بخش های بستری
درصورت استفاده از فن کویل در اتاق های بستری، توصیه می شود فن کویل ها حتی
المقدور سقفی بوده و بصورت توکار استفاده شود. برای فن کویل توکار نیاز با طراحی
دریچه خاص برای در دسترس قرار گرفتن فن کویل می باشد. در صورتیکه لازم باشد فن
کویل روی زمین قرار گیرد محل آن نسبت به تخت بیماران فاصله داشته باشد.
ورود و خروج هوا، دریچه ها وکانال های تاسیساتی طبق استاندارد طراحی و اجرا شود.
بطوری که صدای آنها در حد مجاز باشد.
صدای ناشی از پخش موسیقی، رادیو و تلویزیون در اتاق های چند تختخوابی
درصورت پخش موسیقی و یا وجود رادیو، تلویزیون در اتاق های چند تختخوابی، صدای آتها
بوسیله گوشی شنیده شود.
صدای ناشی از سیستم پیجینگ ( Paging ) در بخش های بستری
صدای پیجینگ در بخش های بستری، فقط در ایستگاه پرستاری شنیده شود و دارای کنترل
صدا باشد.
محل سرویس های بهداشتی در بخش بستری
توصیه می شود از ایجاد سرویس های بهداشتی (توالت، دستشویی ، حمام) در اتاق های
بستری بیش از دو تختخوابی خودداری شود.
فضایی که باعث تولید صدا می شود
توصیه می شود داخل دیوارها و درهای فضایی که دارای تجهیزات خاصی است که تولید صدا
می کند عایق پیش بینی شود. ( مانند اتاق کار کثیف، اتاق نظافت، آبدارخانه و اتاق
هوا رسانی و غیره)
انعکاس صدا و مصالح نازک کاری
توصیه می شود از کاربرد مصالحی مانند سنگ در دیوارها و کف که باعث انعکاس صدا در
اتاق های بستری بیماران و یا در راهروهای بخش شود، خودداری شود. کف پوش از جنس
سینتیک در مقایسه با سنگ، هم از نظر کنترل عفونت و هم از نظر جذب صدا برتری دارد.
در سقف ها از مصالحی که خاصیت جذب صدای آنها بالا است استفاده شود.
مقررات مدیریت پرستاری در بخش ها می تواند به مقدار زیادی از همهمه و صدای نا
مطلوب در بخش های بستری داخلی / جراحی جلوگیری کند. برخی از مفاد مقررات شامل
موارد زیر است:
- جلوگیری از هجوم عیادت کنندگان در ساعات ملاقات بوسیله مقرراتی که اجازه نمی
دهد هر بیمار در هر لحظه بیش از دو نفر عیادت کننده داشته باشد.
- ایجاد علائم هشداردهنده برای رعایت سکوت در بخش های بستری و تذکرات شفاهی به بیماران،
همراهان بیمار و کارکنان بخش.
- استفاده از کفش های مخصوص برای کارکنان که تولید صدا نمی کنند.
15
Sep 2010
By Nico Saieh — Filed under: Educational ,Selected , Australia, Lahznimmo Architects, Sydney
© Anthony Fretwell
Architects: Lahznimmo Architects
+ Wilsons Architects
Location: Sydney, Australia
Client: University of New South Wales
Project Area: 17,000 sqm
Project Year: 2009
Photographs: Anthony
Fretwell & Brett
Boardman
Lahznimmo Architects and Wilson Architects were awarded the commission for the new Lowy Cancer Research Centre at the University of NSW through a short listed paid competition process. This Research Facility is a joint venture between the University of NSW, Faculty of Medicine and the Children’s Cancer Institute Australia (CCIA), bringing together childhood and adult cancer research on the one site.
site plan
The competition winning scheme proposed a number of responses to the competition brief for a facility of 11,350sqm for a budget of $50mil. The final brief and current design which evolved out of the competition scheme has become a facility of 17,000sqm with a budget $100mil accommodating more than 400 researchers and support staff over eight levels. The following services are accommodated:
© Brett Boardman
- Four levels of generic microbiological research laboratories
- One level of shared support laboratories including imaging and cancer genetics
- One level for animal research
- One level for administrative services
- Shared common interaction areas which serve as a link to the adjacent Wallace Wurth Medical Sciences building
The building is located in a very prominent location at the NE corner of the Kensington campus with proximity to the Prince of Wales Hospital precinct and at the edge of what has become the UNSW medical precinct.
© Brett Boardman
Also underpinning the project is the primary objective of providing a “flexible and evolving research facility” which will be able to adapt to the inevitability of constantly evolving and variable research programming. The building by virtue of its function divides naturally into a more formal but flexible “Laboratory Box” containing labs, support space areas and floor by floor plant and then a more fluid “human strand” containing write up spaces and a variety of areas for break out and collaborative work. The building adopts the strategy of expressing “science to the street” and “people to the courtyard”.
section
The main focal and social space in the building is an atrium space, which uses the metaphor of the “science knowledge bank”. This space looks directly in the laboratory floors and contains all vertical circulation, breakout and meeting spaces. The atrium forms a part of the “human strand” and connects on four levels via an occupied bridge link to the existing Faculty of Medicine Building. This linking element physically connects the lift cores of the two buildings maximizing the potential for collaboration between the Faculty of Medicine and the Research Facility.
© Anthony Fretwell
© Anthony Fretwell
© Anthony Fretwell
© Brett Boardman
© Brett Boardman
© Brett Boardman
© Brett Boardman
© Brett Boardman
© Brett Boardman
site plan
level 03 plan
north elevation
west elevation
section
* Location to be used only as a reference. It could indicate city/country but not exact address.
Columbia University Medical Center
The primary site of the residency, Columbia University Medical Center (formerly known as Columbia-Presbyterian Medical Center), is located on a 20 acre site in Upper Manhattan at Broadway and 165th to 168th Street. Columbia-Presbyterian was established in 1928 as a joint project between Columbia University and the Presbyterian Hospital. It was one of the first such academic medical centers to combine clinical care, research and teaching at one campus.
The center is composed primarily of the following institutions:
1.
Milstein
Hospital Building.
Opened in 1989, this hospital has replaced the original Presbyterian Hospital
Building as the primary site of adult in-patient medical care. It is an
approximately 745 bed hospital with 30+ operating rooms located on the 3rd and
4th floors, with 2 dedicated hybrid operating rooms. The surgical ICU has 16 beds, the cardiac
surgery ICU another 20 beds, and the post-anesthesia care unit and advanced
recovery unit function as an additional 33 critical care beds. There is also a separate neurological ICU for
neurosurgery patients.
2.
Morgan
Stanley Children's Hospital of NewYork-Presbyterian.
The nation's first hospital for children, Babies andChildren's Hospital
opened its doors in 1887. In November, 2003 an entirely new in-patient facility
was opened at the corner of 165th and Broadway. (This also involved a name
change). It consists of an approximately 200 bed pediatric hospital including
27 pediatric intensive care unit beds. There are 8 dedicated pediatric
operating rooms with staff dedicated specifically to the operative care of
children.
3.
Vivian and Seymour M
ilstein
Family Heart Center.
This free-standing 142,000-square-foot, 6-story cardiac hospital was
completed in 2009, and offers patients the most advanced diagnostic technology
and treatments in cardiac disease. It is intimately connected to the adjoining
Milstein Hospital and Herbert Irving Pavilion.
4.
The
Health Sciences Campus of Columbia University.
Columbia University schools and facilities located at the medical center
include the College
of Physicians and Surgeons, the School of
Nursing, the Mailman School of Public Health, and the Health Sciences
Library and other academicinstitutions. Other portions of the medical
center, most of which had their own history prior tojoining the medical center,
include: the New York State
Psychiatric Institute, the New York
Neurological Institute, the Sloane Hospital
for Women, the Squier Urological Clinics, Harkness
Eye Institute, and the Irving
Center for ClinicalResearch.
The Presbyterian Hospital in the City of New York(including Babies' and The Allen Pavilion) merged in 1998 with New YorkHospital (Cornell's primary teaching facility), to form the NewYork-Presbyterian Hospital. As the university hospital of Columbia and Cornell, the two campuses at CUMC and New York Weill Cornell have over 2,200 beds. In addition, as part of the NewYork-Presbyterian Healthcare System, the hospital forms the centerpiece of afederation of top-quality hospitals, specialty institutes, and continuing care centers throughout New York, New Jersey, and Connecticut. This provides an expanded referral system whichdraws patients from throughout the tri-state area to its flagship academic medical centers.
While the hospitals have become financially and adminstratively integrated, the medical schools and residency programs remain independent institutions. Some faculty members hold joint appointments and teach at both centers, but the surgical residencies remain separated.
The Allen Hospital
A 300-bed community hospital originally opened in 1988, the Allen Hospital brings Columbia-Presbyterian closer to the communities of northern Manhattan and the Bronx. In addition to admitting patients through its own emergency room, the Hospital also takes transfers of those patients not requiring the full services of a quaternary care center from Columbia-Presbyterian. It has 4 operating rooms and provides residents with exposure to the laparascopic and open access surgical procedures of a community hospital.
Overlook Hospital
Located in Summit, New Jersey and part of the Atlantic Health System, Overlook is a 490-bed hospital serving the suburban community of Union, Morris and Essex Counties. It provides an invaluable counterpoint to the tertiary and quaternary surgical experience at Columbia-Presbyterian. Residents in PGY1-4 spend approximately two months per year at the hospital during which they have the opportunity to operate in a community surgery environment.
University Hospital Newark
An affiliate of the University of Medicine and Dentistry of New Jersey (UMDNJ), University Hospital is located in downtown Newark and provides the Columbia residents with an intensive exposure to a busy inner-city trauma program in their 3rd year of training. Columbia residents function as an integral part of the trauma team at the New Jersey Trauma Center, which admits more than 2500 trauma cases per year to the hospital.
Taniyama Hospital Design by Nikken Sekkei in Kagoshima, Japan
July 1st, 2009 - Posted in Architecture Design
0diggsdigg
This building was design by Nikken Sekkei located in Kagoshima, Japan. The gateless entrance approach to the Jiaikai Foundation’s Taniyama Hospital opens to the community, much greenery and flowers are arranged on the periphery, a tea room and gallery hall are located on the 1st floor to accept neighbours, and the structural design in which echelon hospital rooms shifted by 45º are set back gradually to avoid the sight line interference with neighbour houses. All of these express the intention that the hospital would exist in cooperation with the community.
External sound is muted with fabric-like expressive green tiles, and the illumination resembles starry skies seen through large windows at night, indicative of the architects’ intention to achieve such an environment as to accept patients gently and liberally, and that doctors, nurses and staff are proud of.
The rehabilitation building is located at the southeast corner nearest to the local community, and a gallery hall and tea room are provided to positively encourage interaction with the community.
Hospital rooms are provided in the echelon layout, and light courts are effectively inserted into corridors having various spatial changes, so that light and wind enter even the innermost places. Windows are provided also at inner corners surrounded by hospital rooms, so that such corners can be used for simple day care.
Natural materials including Japanese oak, linden plywood, cork and bamboo which are often used in houses are adopted inside the building. The contrast between such natural materials and effectively laid-out as-cast concrete walls tightens up the space.
