- برای
محاسبات دستی ( بارگذاری جانبی زلزله ) نیاز به زمان تناوب سازه می باشید که برحسب
آن ضریب زلزله بدست آمده را به برنامه تعریف می نماییم
- برای کنترل دریفت عموما از زمان تناوبی استفاده می شود که با همان
پریود طراحی انجام شده است ( پریود تحلیلی )
- با افزایش زمان تناوب سازه به موازات آن ضریب بازتاب کاهش پیدا می کند
که خود در مواقعی باعث کم شدن ضریب زلزله خواهد شد .
- در ابتدای طرح بهتر است 1.25 برابر زمان تناوب تجربی ملاک فرض دانست و
سپس مقاسه با زمان تناوب اصلی را از ایتبس داشته باشید . ( اگر زمان تناوب تحلیلی
بزرگتر بود، می توان از 1.25 برابر تجربی استفاده کرد. اگر زمان تحلیلی بین 1.25
برابر تجربی و یا برابر با خود زمان تناوب تجربی بود، زمان تناوب تحلیلی استفاده
گردد و اگر کوچکتر از زمان تناوب تجربی بود (که به ندرت اتفاق می افتد) زمان تناوب
تجربی استفاده می شود.)
- 1.25 برابر کردن زمان تناوب تجربی یک کار محافظ کارانه است یعنی آیین نامه
اینکار را برای اینکه سازه از حدی ضعیفتر نگردد . ( حداکثر زمان تناوب اصلی یعنی
اقتصادیتر شدن طرح )
برای کنترل دریفت بیشترین پریود کمترین تغییر مکان را خواهد داشت . ( ملاک
عمل همان پریود تحلیلی می باشد )
- در صورتی که بعد از مقایسات فرض صحیح بود که از همان مقدار 1.25 پریود
تجربی استفاده می کنید .
- در آیین نامه به صراحت مشخص است در حالت استفاده از پریود تحلیلی ،
این مقدار نباید از 1.25 برابر زمان تناوب تجربی بیشتر باشد در بیشتر موارد این
مقدار ( زمان تناوب اصلی تحلیلی ) بیشتر است و طراح از حداکثر پریود یعنی همان
1.25 برابر پریود تجربی را در محاسبات سازه لحاظ می کند .